ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ

Όταν έρχεται ο αποχωρισμός από ένα αγαπημένο σου πρόσωπο, είναι ίσως ο "κόμπος" στον λαιμό σου, τόσο μεγάλος, που κοντεύει να σε πνίξει...Ιδίως όταν αυτός ο αποχωρισμός είναι αναγκαστικός...
Νιώθεις μόνο πόνο...νιώθεις ένα βάρος στην καρδιά σου...νιώθεις την ανάσα σου να γίνεται βαριά... η φωνή σου ν΄ακούγεται τρεμάμενη...
Άπειρες εικόνες και σκέψεις πολιορκούν το μυαλό σου...τόσο όμορφες αλλά και τόσο βασανιστικές...είναι γιατί τις νιώθεις κοντά σου...μόνο αυτές σου έμειναν...το πρόσωπο που σου έδωσε αυτές τις εικόνες κι αυτές τις σκέψεις, λείπει...κι εσύ ζεις μ΄αυτές...
το πρωί που ανοίγεις τα μάτια σου...μιλάς μαζί τους...τις κουβαλάς παντού...όπου κι αν πας...ότι κι αν κάνεις...και το βράδυ κοιμάσαι πλάι τους...
αναρωτιέσαι συνέχεια το "γιατί"...γιατί όμως δεν υπάρχει...υπάρχει μόνο η σκληρή πραγματικότητα...αυτή που σε κάνει να γίνεσαι κι εσύ σκληρός...σπουδαίοι άνθρωποι θα μπορούσαν να κάνουν σπουδαία πράγματα μαζί...αυτό σκέφτεσαι...και σε λυπεί...δυστυχώς στη ζωή αυτή που αναπνέουμε, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τίποτε...το μέλλον είναι πάντοτε αβέβαιο από αρχαιοτάτων χρόνων...μπορείς να αποχωριστείς το πρόσωπο που αγαπάς αληθινά ? όχι δεν μπορείς....
το χεις στην ψυχή σου...για να μην στο πάρει κανείς...φοβάσαι μήπως το χάσεις...εκεί που είναι δεν το χάνεις ποτέ...
αντέχεις να μην το ζεις ? όχι, δεν αντέχεις...
υπομονή κάνεις...σε τι ? δεν ξέρεις...απλά προσπαθείς να παλέψεις με την πραγματικότητα, η οποία, δεν σ΄αρέσει...γιατί σ΄αυτήν δεν βρίσκεσαι εσύ...
και παλεύεις με τις εικόνες και τις σκέψεις...πολλές στιγμές σκέφτεσαι πως αγγίζεις την τρέλα...την αγγίζεις...αλλά η αγάπη που νιώθεις γι αυτό το πρόσωπο σε προστατεύει από την τρέλα αυτή που σε απειλεί...έχεις κάνει τον απολογισμό σου σ΄αυτή την σχέση και περισσεύεις...καιρός να μαζέψεις τα πράγματά σου και να φύγεις...έτσι νιώθεις...και πόσα ακόμη να΄ξερες θα νιώσεις...
απουσία...μοναξιά...λύπη...πόνο...φόβο...
λες καλή μου να μην τα νιώθω όλα αυτά ? αυτά νιώθω και παλεύω...


Θα σου διαβάσω μια ιστορία να περάσει λίγο ο χρόνος αυτός που είναι για σένα βασανιστικός....

"κάποτε λοιπόν ήταν ένα κορίτσι...ανέμελο...με πολύ ζωντάνια μέσα του...χαμογελούσε κάθε πρωί που ξύπναγε...είχε τον λόγο του...
το βράδυ έπεφτε για ύπνο...πριν κοιμηθεί, παρακαλούσε τον καλό Θεούλη να της χαρίσει ένα όμορφο λυκάκι...της άρεσαν από μικρή αυτά τα ζωάκια...γιατί είχε διαβάσει πως  είναι ζώο που αντιλαμβάνεται ήχους σε ευρύ φάσμα συχνοτήτων (από 250 ΗΖ έως 30.000 ΗΖ ) και διαθέτει εξαιρετική ευαισθησία στα οσφητικά ερεθίσματα...έχει μεγάλες αντοχές και απίστευτη δύναμη με αποτελεσματικότητα του δαγκώματός του...
αυτά τα στοιχεία έκαναν το κορίτσι να θέλει να συναντήσει ένα τέτοιο ζώο, γιατί πίστευε πως έχει την μαγική ικανότητα να ημερεύει τα άγρια ζώα...έτσι λοιπόν...κάθε βράδυ έβλεπε το ίδιο όνειρο...ένα λυκάκι όμορφο...να τρέχει στην πεδιάδα σαν τρελό...και το κορίτσι να κάθεται κάτω από ένα δέντρο και να γράφει...κάθε βράδυ λοιπόν το λυκάκι έτρεχε πάνω στο κορίτσι, το έριχνε κάτω και το έγλειφε...έτσι του δειχνε την αγάπη του...το κορίτσι ένιωθε απίστευτη χαρά...και το πρωί ξύπναγε μ΄ένα τεράστιο γλυκό χαμόγελο...
όμως ένα βράδυ δεν ήρθε στο όνειρό του και από τότε δεν το ξανάδε ποτέ...
το κορίτσι μεγάλωσε...έκανε πολλά στην ζωή του...πάρα πολλά...κάποια στιγμή, συνάντησε έναν άντρα...για ένα μυστήριο λόγο...ένιωθε περίεργα συναισθήματα...γνώριμα συναισθήματα...τότε θυμήθηκε πως αυτό το χαμόγελο το είχε κάθε πρωί, όταν ήταν κορίτσι...της θύμησε το λυκάκι που έβλεπε στο όνειρό της...έκανε τα πάντα γι αυτόν τον άντρα...τον ερωτεύτηκε...τον αγάπησε...τον θέλησε στην ζωή της...κι αυτός ... ζήσαν ένα υπέροχο παραμύθι...ένα όνειρο σαν αυτό του κοριτσιού....
όμως.....
το κορίτσι για άλλη μια φορά, έχασε αυτό το παραμύθι...
ένα όνειρο μπορεί να γίνει παραμύθι...
ποτέ πραγματικότητα....


μην ρωτήσεις τι απέγινε .....

η πραγματικότητα απέχει πολύ από το παραμύθι....

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Κρατώ στα χέρια μου σφιχτά μία φωτογραφία,

το μόνο που έχει να μου πει είναι μια ιστορία..
Μπορεί να φαίνεται πολύ σα να 'ναι παραμύθι
κ ίσως γι'αυτό την άφησα να βυθιστεί στη λήθη..
Δεν είχαν πρόσωπα οι ήρωες, κανένα παρελθόν
-θα πω ένα ψέμα κάπου εδώ' ζούσαν για το παρόν..
Μια μέρα ονειρεύτηκαν να φτάσουνε τ' αστέρια'
την ώρα που ταξίδευαν, αφήσανε τα χέρια..
Αρκούσε μόνο αυτή η στιγμή το δρόμο τους να χάσουν
κ έτσι σε άλλους προορισμούς κατάφεραν να φτάσουν.
Τη μοναξιά δεν άντεχαν κ ήθελαν να γυρίσουν,
το ίδιο χέρι αυτοί να βρουν, πάλι να το κρατήσουν.
Πίστεψαν και πάλεψαν για να ξαναβρεθούνε
το άλλο μισό τους για να βρουν ότι κ να τους πούνε.
Τον είδε στο σκοτάδι αυτή κ έτρεξε κοντά του
έκλαιγε μ' αναφιλητά μέσα στην αγκαλιά του.
Ένα αστέρι εκεί κοντά- το λέγανε Αγάπη
τους είπε πως ο έρωτας έσβησε από τον χάρτη.
Κανένας τους δεν ήθελε αυτό να το πιστέψει'
ποια δύναμη του Σύμπαντος μαζί τους είχε παίξει?
Κάθησαν κ συζήτησαν τι έμενε να κάνουν..
μαζί πια να 'ναι δεν μπορούν..μα, χώρια θα πεθάνουν..
Είπαν να βάλουν στοίχημα για τη συνέχειά τους
να μείνουν λίγο χωριστά να δουν τα αισθήματά τους.
Τότε το συμφωνήσανε να πάνε πάλι πίσω..
Μα έσβηναν οι μέρες τους στης μοναξιάς το γκρίζο..
Συνήθισαν να 'ναι μακριά κάθε ώρα κ λεπτό τους
κ ας ήξεραν πως κάτι βαθιά λείπει απ' το "εγώ" τους.
Κανείς δεν ήθελε να πει  "μη φύγεις από μένα"
φοβόντουσαν μη ζήσουνε σ' ένα μεγάλο ψέμα..

Το μόνο όμως σίγουρο στην όλη ιστορία,

είναι πως δε θα σας πω αν μπήκε η τελεία..

ΠΟΝΟΣ

Λίγοι είναι οι τυχεροί που δεν έχουν νιώσει τον πόνο της ερωτικής απόρριψης και ακόμη πιο λίγοι εκείνοι που δεν έχουν νιώσει τον συνοδευτικό πόνο της «γροθιάς στο στομάχι». Όταν ένας χωρισμός είναι απροσδόκητος, ο πόνος μοιάζει αβάσταχτος, τόσο, που μερικοί νιώθουν πως δε μπορούν να αναπνεύσουν, σα να τους έχουν δώσει μια δυνατή γροθιά στο στομάχι.

Σύμφωνα με τον Έντουαρντ Σμιθ, ψυχολόγο στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια, υπάρχει λόγος γι’ αυτό. Με την ομάδα του, ο Σμιθ διαπίστωσε ότι ο έντονος συναισθηματικός πόνος μπορεί να ενεργοποιήσει τις ίδιες νευρικές οδούς με το σωματικό πόνο. Έτσι η απόρριψη μπορεί πραγματικά να βλάψει, όπως βλάπτει κι ένα χτύπημα.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν πρόσφατα ότι ο συναισθηματικός πόνος –είτε από απόρριψη, είτε από λύπη, είτε ακόμη από την απώλεια του αγαπημένου μας προσώπου- μπορεί να συνδεθεί με τα ίδια δίκτυα νεύρων που δίνουν στον πόνο την αρνητική χροιά του. Αυτό είναι λογικό καθώς δε συνδέουμε ποτέ κάτι που πονάει -είτε πρόκειται για προσβολή από έναν φίλο ή μια επίπληξη στη δουλειά ή ακόμη και άσχημη συμπεριφορά από έναν ξένο- με τα καλά συναισθήματα.

Αλλά μέχρι στιγμής, οι μελέτες δεν έχουν σχετίσει τα αρνητικά συναισθήματα της απόρριψης, με το φυσικό πόνο -τα κυκλώματα που ενεργοποιούνται όταν χτυπάμε το πόδι μας ή χύνουμε καυτό καφέ πάνω μας και τα οποία είναι υπεύθυνα για την αποστολή των νευρικών σημάτων από το σημείο της κάκωσης στα αισθητήρια κέντρα του εγκεφάλου, που ερμηνεύουν το μήνυμα ως «αχ»!

Ο Σμιθ και η ομάδα του μελέτησαν τις εικόνες του εγκεφάλου 40 εθελοντών, οι οποίοι πρόσφατα αιφνιδιάστηκαν από μια ερωτική απόρριψη και βρήκαν ότι οι νευρικές οδοί που εμπλέκονται στην απόρριψη και το σωματικό πόνο, μπορεί να επικαλύπτονται.

Στο πείραμα, οι επιστήμονες έβαλαν τους συμμετέχοντες σε ένα λειτουργικό μαγνητικό τομογράφο και τους ζήτησαν να βαθμολογήσουν τον πόνο τους κατά την εκτέλεση τεσσάρων ενεργειών. Στο θέμα της απόρριψης, τους ζητήθηκε να βαθμολογήσουν το πόσο άσχημα ένιωθαν όταν έβλεπαν μια εικόνα του πρώην τους και μια εικόνα ενός καλού φίλου, με τον οποίου είχαν καλές εμπειρίες. Οι συμμετέχοντες στη συνέχεια βαθμολόγησαν τον πόνο τους, κατά τη διάρκεια των φυσικών ερεθισμάτων - ένα ερέθισμα προσομοίωνε τη θερμότητα που νιώθουμε όταν κρατάμε ένα καυτό φλιτζάνι καφέ, ενώ ένα άλλο το πώς νιώθουμε όταν κρατάμε ένα λιγότερο ζεστό αντικείμενο.

Όλοι οι… παρατημένοι εθελοντές δήλωσαν ότι αισθάνονταν περισσότερο πόνο κατά την προβολή φωτογραφιών των πρώην τους από ό,τι των φίλων τους και οι εγκέφαλοί τους έδειξαν ότι ο πόνος επεκτάθηκε και πέραν των περιοχών που συνήθως συνδέονται με αυτά τα συναισθηματικά θέματα. Ακόμη και οι φυσικές περιοχές που ενεργοποιούνταν με ένα θερμό φυσικό ερέθισμα, ήταν ενεργές όταν τα άτομα κοιτούσαν του πρώην τους.

«Αυτό που διαπιστώσαμε ήταν ότι εκτός από τη συναισθηματική δυσφορία, υπάρχει ένα άλλο στοιχείο και αυτό είναι η αισθητική εμπειρία του πόνου», λέει ο κ. Σμιθ και συνεχίζει: «Αν υπερεκτιμάτε το μέγεθος της εμπειρίας απόρριψης, μπορείτε τώρα να βρείτε ότι οι περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στην πραγματική (φυσική) αίσθηση πόνου, εμπλέκονται και εκεί».

Προηγούμενες μελέτες που εξέτασαν τη σχέση μεταξύ συναισθηματικού και σωματικού πόνου, είχαν βασιστεί σε λιγότερο έντονες προσομοιώσεις της απόρριψης - όπως το να λένε στους εθελοντές ότι δεν ήταν συμπαθείς στους ερευνητές ή σε άλλους- και απέτυχαν να ενεργοποιήσουν τη φυσική οδό πόνου. Ο κ. Σμιθ πιστεύει ότι η ένταση της απόρριψης από κάποιον που αγαπάμε, πυροδοτεί αυτή τη φυσική συνιστώσα της αίσθησης του πόνου, εντείνοντας την εμπειρία.

Τι θα μπορούσαν να σημαίνουν όλα αυτά για τη θεραπεία τον πόνο της απόρριψης; Πρώτον, ο κ. Σμιθ τονίζει ότι η μελέτη ανέλυσε μόνο τον πόνο της απόρριψης και δεν είναι σίγουρο ότι η αισθητηριακή οδός του πόνου θα πρέπει να είναι ίδια και σε άλλες μορφές έντονης συναισθηματικής αγωνίας. Μάλιστα, ακόμη και στις περιπτώσεις απόρριψης, δεν είναι προφανές, σε αυτό το σημείο, το πώς αυτή η σύνδεση θα μπορούσε να οδηγήσει σε πιο αποτελεσματικές παρεμβάσεις για εκείνους που είναι πληγωμένοι.

Μια ενδιαφέρουσα μελέτη που έγινε πέρυσι, κατά την οποία οι ερευνητές προσομοίωσαν το αίσθημα απόρριψης στο εργαστήριο, διαπίστωσε ότι η ασπιρίνη μπορεί να ανακουφίσει τα οδυνηρά συναισθήματα που προκαλούνται από την απόρριψη. Όμως ο κ. Σμιθ λέει ότι «το βρίσκω δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι η λήψη ασπιρίνης θα βοηθήσει πραγματικά στην αληθινή απόρριψη. Ακόμα κι αν πάρετε ασπιρίνη και βοηθήσει, το να σκεφτούμε την εμπειρία της απόρριψης θα φέρει τον πόνο πίσω και είναι δύσκολο να πούμε στους ανθρώπους να μην σκέφτονται οδυνηρές συναισθηματικές εμπειρίες».

Αν και αποδεικνύεται λοιπόν για μια ακόμη φορά, ότι ο χρόνος είναι ο… καλύτερος γιατρός, φαίνεται ότι ο πόνος δε βρίσκεται μόνο στο μυαλό μας.

ΜΟΝΑΧΙΚΟΤΗΤΑ

"Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στη μοναξιά και τη μοναχικότητα. Όταν νιώθεις μοναξιά, σκέφτεσαι τον άλλον, σου λείπει ο άλλος, είσαι εξαρτημένος. Η μοναξιά είναι μια αρνητική κατάσταση. Η μοναξιά είναι η απουσία του άλλου. Η μοναχικότητα είναι η παρουσία του εαυτού. Η μοναχικότητα είναι πολύ θετική, είναι αληθινή ελευθερία. Είναι μια παρουσία που ξεχειλίζει. Είσαι τόσο γεμάτος από παρουσία, που μπορείς να γεμίσεις ολόκληρο το σύμπαν με την παρουσία σου και δεν υπάρχει η ανάγκη του άλλου!" 
"Osho"


Όταν δεν υπάρχει αυτός ο άλλος που μετράει στη ζωή μας, μπορούμε είτε να νιώθουμε μοναξιά, είτε να χαρούμε την ελευθερία που φέρνει η μοναχικότητα. Όταν δεν βρίσκουμε στήριγμα στους άλλους για τις αλήθειες που νιώθουμε βαθιά μέσα μας, μπορούμε είτε να νιώσουμε απομονωμένοι και πικραμένοι, είτε να γιορτάσουμε το γεγονός ότι η διορατικότητά μας έχει τη δύναμη να ξεπερνάει την έντονη ανθρώπινη ανάγκη για επιβεβαίωση από οικογένεια, φίλους ή συναδέλφους.

Αν αντιμετωπίζεις τώρα μία τέτοια κατάσταση, σκέψου συνειδητά το πώς επιλέγεις να δεις τη μοναχικότητά σου και ανέλαβε την ευθύνη της επιλογής που κάνεις!

Η ταπεινή μορφή αυτού του χαρτιού λάμπει με ένα φως που αναβλύζει από μέσα της. Μία από τις σημαντικότερες συνεισφορές του Γκωτάμα Βούδα στην πνευματική ζωή της ανθρωπότητας είναι το ότι είπε στους μαθητές του με έμφαση: "Γίνετε φως του εαυτού σας". Τελικά καθένας θα πρέπει να αναπτύξει την ικανότητα να βρίσκει το δρόμο του μέσα στο σκοτάδι, χωρίς καθόλου συντρόφους, χάρτες ή οδηγό.

ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ, ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ, ΑΠΛΩΣ ΝΙΩΘΕΙΣ ΜΟΝΑΞΙΑ...

Και υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στη μοναξιά και την μοναχικότητα! Όταν νιώθεις μοναξιά, σκέφτεσαι τον άλλον, σου λείπει ο άλλος. Η μοναξιά είναι μία αρνητική κατάσταση.

Νιώθεις ότι θα ήταν καλύτερα αν ήταν εκεί ο άλλος, ο φίλος σου, η γυναίκα σου, η μητέρα σου, ο αγαπημένος σου, ο άντρας σου. Θα ήταν καλά, αν ο άλλος ήταν εκεί, όμως δεν είναι...

Η μοναξιά είναι η απουσία του άλλου.
Η μοναχικότητα είναι η παρουσία του εαυτού μας.

Η μοναχικότητα είναι πολύ θετική. Είναι μια παρουσία που ξεχειλίζει, Είσαι τόσο γεμάτος παρουσία, που μπορείς να γεμίσεις ολόκληρο το Σύμπαν με την παρουσία σου. Και δεν σου χρειάζεται κανένας!!!!!!




"...υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στη μοναξιά και τη μοναχικότητα. όταν νιώθεις μοναξιά. Όταν,σκέφτεσαι τον άλλον, σου λείπει ο άλλος, είσαι εξαρτημένος. Η μοναξιά είναι μια αρνητική κατάσταση. Η μοναξιά είναι η απουσία του άλλου. Η μοναχικότητα είναι η παρουσία του εαυτού. Η μοναχικότητα είναι πολύ θετική, είναι αληθινή ελευθερία. Είναι μια παρουσία που ξεχειλίζει. Είσαι τόσο γεμάτος από παρουσία, που μπορείς να γεμίσεις ολόκληρο το σύμπαν με την παρουσία σου και δεν υπάρχει η ανάγκη του άλλου.


"Τίποτε δεν φοβίζει σήμερα τον άνθρωπο όσο η μοναχικότητα, η απομόνωση, γιατί αυτές απαιτούν σκέψη, αυτοσυγκέντρωση, φιλοσοφική ή ποιητική διάθεση και έφεση, αυτάρκεια, αυτοπεποίθηση, δηλαδή προσόντα που ελάχιστοι τα διαθέτουν."

Α.Χρύσας

"Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να θυμάται κανείς είναι πως χρειάζεται φίλους εκείνος που είναι ανίκανος να ζήσει μόνος. Και όσο κάποιος χρειάζεται φίλους, δεν μπορεί να είναι σπουδαίος φίλος, γιατί η ανάγκη υποβιβάζει τον άλλο σε αντικείμενο.
Μονάχα ο άνθρωπος που είναι ικανός να είναι μόνος είναι επίσης ικανός να είναι φίλος. Δεν το έχει όμως ανάγκη, είναι χαρά του. Δεν πεινάει γι' αυτό, δεν διψάει, είναι η υπερβολική αγάπη που θέλει να τη μοιραστεί.
Όταν υπάρχει τέτοια φιλία, δεν πρέπει να ονομάζεται φιλία, επειδή περνάει σε μια τελείως καινούργια διάσταση.

Την ονομάζω «φιλικότητα». Έχει υπερβεί το επίπεδο της σχέσης, αφού οι σχέσεις είναι δεσμοί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Σε κάνουν σκλάβο και σκλαβώνουν άλλους. Η φιλικότητα: είναι απλά η χαρά να μοιράζεσαι χωρίς όρους, χωρίς προσδοκίες, χωρίς την επιθυμία της ανταπόδοσης, ακόμα και. της ευγνωμοσύνης.
Η φιλικότητα είναι η πιο αγνή μορφή αγάπης.
Δεν είναι ανάγκη, δεν τη χρειάζεσαι. Είναι αφθονία, ένα ξεχείλισμα έκστασης.

Είναι πραγματικά γελοίο: Ο φίλος σου σε χρειάζεται,
επειδή φοβάται τη μοναχικότητα του. Εσύ τον χρειάζεσαι, επειδή φοβάσαι τη μοναχικότητα σου. Και οι δυο φοβάστε τη μοναχικότητα. Νομίζεις ότι, επειδή είσαστε μαζί, η μοναχικότητα θα πάψει να υπάρχει; Απλά θα διπλασιαστεί, ίσως και να πολλαπλασιαστεί. Έτσι, όλες οι σχέσεις οδηγούν σε περισσότερη δυστυχία, περισσότερη αγωνία.
Κανένας όμως, δεν μπορεί να γεμίσει το κενό σου. Πρέπει να αντιμετωπίσεις το κενό μόνος σου. "
"Osho"

Η ΠΙΣΤΗ

"Θα προσπαθήσω να περάσω από τα χρόνια
σαν μια ιδέα που περνάει απ' το μυαλό
και σαν τσιγάρο που θα σβήσει σε μπαλόνια
θα πέσω πάνω στης ζωής μου το σκοπό

Και κάθε βράδυ θα σκαρώνω μια ιστορία
που θα 'χει ήρωα τον άλλο μου εαυτό
αυτόν που ζει μόνο μέσα στη φαντασία
και είναι έτοιμος να κάνει φονικό
Και θα στήσω σημαίες στις κορφές μου
για να φαίνονται οι αντοχές μου
Με μια πίστη μισή και στο χέρι μια ευχή
λίγη άμμο απ' τις ακρογιαλιές μου

Θα προσπαθήσω να περάσω απ' τα χρόνια
όπως περνάει απ' το δρόμο ένα παιδί
φάλτσα σφυρίζοντας και με λυτά κορδόνια
θα φτάσω απέναντι να κλείσω τη γιορτή

Και κάθε βράδυ θα σκαρώνω μια ιστορία
που θα 'χει ήρωα τον άλλο μου εαυτό
αυτόν που ζει μόνο μέσα στη φαντασία
και είναι έτοιμος να κάνει φονικό
Και θα στήσω σημαίες στις κορφές μου
για να φαίνονται οι αντοχές μου
Με μια πίστη μισή και στο χέρι μια ευχή
λίγη άμμο απ' τις ακρογιαλιές μου"

"Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου.
Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία της πρότεινε να παίξουν κρυφτό.
Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε:
‘Τι είναι το κρυφτό;’
Ο Ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια -την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα- να παίξουν κι αυτοί.
Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν:
Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν, η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η Δειλία δεν ήθελε να ρισκάρει.
‘Ένα, δύο, τρία, άρχισε να μετράει η Τρέλα.
Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά. Μιας και βαριόταν κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε.
Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια κρύφτηκε στην σκιά του Θριάμβου ο oποίος με την δύναμη του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο.
Η Γενναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της οπότε την άφηνε ελεύθερη.
Και έτσι η Γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα.
Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο για αυτόν.
Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού.
Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο.
Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί….
1000, μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει.
Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά. Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με τον Θεό για θεολογία.
Ένιωσε τον ρυθμό του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και αφού βρήκε την Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει και τον Θρίαμβο.
Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη αποφασίσει που να κρυφτεί.
Σιγά-σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον Έρωτα.
Η Τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δένδρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα.
Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρικά ώσπου άκουσε ένα βογκητό πόνου.
Ήταν ο Έρωτας που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα του είχαν πληγώσει τα μάτια.
Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του Έρωτα.
Κι έτσι από τότε ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός και η Τρέλα πάντα τον συνοδεύει…"

Ο ΕΡΩΤΑΣ

Ποια είναι τα «φτερά του έρωτα»; Τα διαφορετικά του πρόσωπα; Πώς είναι δυνατό να χωράει όλες αυτές τις εκρηκτικές δυνάμεις που δοκιμάζουν τα όρια μας, την αγάπη, το πάθος, τη ζήλια; Πόσο τυφλός, ωμός, κεραυνοβόλος, παράλογος, υπερβατικός μπορεί να γίνει ή πόσο σοφός, ώριμος, λογικός, υποταγμένος σε «προδιαγραφές» και σχηματοποιήσεις; Ερωτευόμαστε το ίδιο κάθε φορά, σε κάθε ηλικία ή οι εμπειρίες μάς «παλιώνουν» και επανακαθορίζουν τις προσδοκίες και την ένταση των συναισθημάτων μας; «Επιτρέπεται» να ερωτευτούμε στα 60 μας; «Απαγορεύεται» να ερωτευτούμε εκείνον – εκείνη όταν μας χωρίζει ηλικιακό χάσμα και οι κοινωνικές συμβάσεις; Όποιες και αν είναι απαντήσεις, όσες μορφές και να παίρνει, ο έρωτας είναι πηγή νοήματος για της ζωή μας και την ατομική μας εκπλήρωση… Αλίμονο σ’ αυτούς που δεν αγάπησαν!


 Ο έρωτας κάνει τον άνθρωπο να αφήνει το φαγητό του,τον ύπνο του,τη δουλειά του,την ησυχία του.Πολλοί άνθρωποι τον φοβούνται επειδή όταν έρχεται γκρεμίζει ότι παλιό βρίσκει μπροστα του.Κανείς δεν θέλει να αποδιοργανώνεται ο κόσμος του.γι αυτό πολύς κόσμος κατορθώνει να θέτει υπό έλεγχο αυτή την απειλή και να κρατήσει όρθιο ένα σπίτι ή μια σχέση που έχει πλέον ρημάξει.Είναι οι μηχανικοί των περασμένων πραγμάτων,άλλοι άνθρωποι σκέφτονται ακριβώς το αντίθετο,παραδίνονται χωρίς δεύτερη σκέψη προσδοκώντας στον έρωτα λύσεις για όλα τους τα προβλήματα.φορτώνουν στον άλλο όλη την ευθύνη για την ευτυχία τους και όλο το φταίξιμο για τη δυστυχία τους.Είναι πάντα μέσα στην ευφορία επειδή έχει συμβεί κάτι υπέροχο ή μέσα στην κατάθλιψη επειδή έγινε κάτι απροσδόκητο που τα κατέστρεψε όλα.Να διώξεις μακριά τον έρωτα ή να του παραδοθείς τυφλά;ποια από τις δύο στάσεις προξενεί το μικρότερο κακό;;;;;;δεν ξέρω...εσείς;;;;

Ο ΠΟΘΟΣ

Ώ σκοτεινό ανατρίχιασμα στη ρίζα και στα φύλλα!
Πρόβαλε ανάστημα άγρυπνο στο πλήθος της σιωπής
σήκωσε το κεφάλι σου απ’ τα χέρια τα καμπύλα
το θέλημά σου να γενεί και να μου ξαναπείς
τα λόγια που άγγιζαν και σμίγαν το αίμα σαν αγκάλη
κι ας γείρει ο πόθος σου βαθύς σαν ίσκιος καρυδιάς
και να μας πλημμυράει με των μαλλιών σου τη σπατάλη
από το χνούδι του φιλιού στα φύλλα της καρδιάς.

Απόσπασμα από τον Ερωτικό Λόγο του Γιώργου Σεφέρη

ΠΟΘΟΣ!!! Ένα συναίσθημα, που μας κάνει ευτυχισμένους, δυνατούς, ατρόμητους, τρυφερούς, δυστυχισμένους, αδύναμους, δειλούς, βίαιους, μα προ πάντων κρατά ζωντανές και τις πέντε αισθήσεις μας!

Η Σαπφώ περιγράφει τον πόθο σαν μια μανιασμένη επιθυμία! Ο πάπας Γρηγόριος ο Μέγας τον 6ο αιώνα, συμπεριέλαβε τον πόθο ανάμεσα στα θανάσιμα αμαρτήματα ! Για αιώνες ολόκληρους ο πόθος, είναι ένα ζωώδες συναίσθημα, που καταστρέφει άνδρες και γυναίκες!

Οι πουριτανοί κρύβουν τον πόθο και την λαγνεία κάτω από τ’ άχαρα ενδύματά τους! Οι θρησκευόμενοι καταπιέζουν το συναίσθημα του πόθου, γιατί ο πόθος είναι αμάρτημα!

Ο πόθος λοιπόν είναι ένα αφορισμένο συναίσθημα! Κι όμως ο πόθος είναι το αλατοπίπερο της ζωής! Το θυμίαμα του έρωτα! Η πυρκαγιά που καίει τα σωθικά μας κι όσο παλεύουμε να την σβήσουμε τόσο φουντώνει! Η ιερότητα κι η ενοχή της απόλαυσης.

ΠΟΘΟΣ!!!! Η επιθυμία που κυλάει αργά, βασανιστικά, ηδονικά μέσα στις φλέβες μας και καθορίζει την ύπαρξή μας, μύχια επιθυμία, παντοδύναμος ερωτισμός, ιερή μυστική θρησκεία μέσα μας!!

Οι έρωτες πεθαίνουν όταν πεθάνει η επιθυμία και γεννιούνται όταν φουντώνει η επιθυμία.

Οι άνθρωποι αναρωτιούνται γιατί άραγε όταν σβήνει η επιθυμία να πεθαίνει και ο έρωτας; Μα είναι τόσο απλό! Όταν η φωτιά πάψει να καίει έρχεται το κρύο! Όταν πάψεις να ποτίζεις τα λουλούδια μαραίνονται! Όταν πάψεις να ποθείς τον σύντροφό σου, ο έρωτας πεθαίνει! Ας συνειδητοποιήσουμε λοιπόν πως ο πόθος είναι ευλογία!!

Προσπάθησε να τα φυλάξεις, ποιητή,
όσο κι αν είναι λίγα αυτά που σταματιούνται.
Του ερωτισμού σου τα οράματα.

Βαλ’ τα, μισοκρυμένα, μες τες φράσεις σου.
Προσπάθησε να τα κρατήσεις, ποιητή,
όταν διεγείρονται μες το μυαλό σου,
την νύχτα ή μες την λάμψη του μεσημεριού.

Κωνσταντίνος Καβάφης

ΤΟ ΠΑΘΟΣ

Το ερωτικό πάθος είναι σίγουρα ένα βασανιστικό και δυνατό συναίσθημα, που μπορεί  να φτάσει στα επίπεδα εξάρτησης και μανίας. Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν ότι δεν έχουν λόγο ύπαρξης μακριά από το έτερον ήμισυ τους. Το ερωτικό πάθος μπορεί να μας οδηγήσει στην απόλυτη καταστροφή ή στην απόλυτη ευτυχία: εξαρτάται πάντα από το πώς χειριζόμαστε εμείς τα πράγματα.

Το Ερωτικό Πάθος και η Ερωτική Σχέση

Tο ερωτικό πάθος έχει γίνει αντικείμενο έρευνας, αλλά έχει υμνηθεί από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα σε πολλά έργα, ποιήματα και θεατρικά. Θεωρείται μια δημιουργική δύναμη που μπορεί να μας οδηγήσει σε γόνιμες υπερβάσεις, αλλά δεν παύει να είναι και επικίνδυνη, και να μας οδηγεί σε μοιραίες αποφάσεις. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου, ότι κάποιες από τις πιο σημαντικές τραγωδίες, όπως η Μήδεια και η Άλκηστις, έχουν γραφτεί για τις συνέπειες που έχει το ερωτικό πάθος.

Το πάθος του έρωτα βρίσκει την απόλυτη δικαίωση του όταν προχωρήσουμε σε ερωτική σχέση με το αντικείμενο του πόθου μας. Ωστόσο, είναι σημαντικό να προσπαθούμε να διατηρήσουμε το πάθος ζωντανό καθόλη τη διάρκεια της σχέσης, γιατί είναι πολύ σημαντικό για την μακροβιότητά της. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι μια σχέση μπορεί ή πρέπει να στηρίζεται μόνο στο πάθος, γιατί αυτό κάποια στιγμή θα τελειώσει και τότε πρέπει να γίνει αγάπη, στοργή, τρυφερότητα, σεβασμός, στοιχεία δηλαδή που μπορούν να διατηρήσουν την ερωτική σχέση ζωντανή και να την οδηγήσουν σε ένα άλλο επίπεδο.

Το βέβαιο είναι ότι δεν επηρεάζονται όλοι οι άνθρωποι από το ερωτικό πάθος στον ίδιο βαθμό. Κάποιοι είναι πιο καλοί στο να το ελέγχουν, ενώ κάποιοι άλλοι αφήνονται να καθοδήγουνται από αυτό. Το θέμα βέβαια είναι ότι το ερωτικό πάθος μπορεί να οδηγήσει σε παθολογικές καταστάσεις και να γίνει ανεξέλεγκτο. Τότε φτάνουμε στην παθολογική ζήλια και τα εγκλήματα πάθους.

Το ερωτικό πάθος επιστημονικά

το ερωτικό πάθος έχει μελετηθεί αναλυτικά και σε βάθος από τους επιστήμονες, γιατί επηρεάζει το μυαλό, την ψυχή αλλά και το σώμα μας. Έχει παρατηρηθεί ότι συμβαίνουν διάφορες χημικές μεταβολές στο σώμα μας, καθώς συμμετέχουν τόσο οι ορμόνες όσο και τα εγκεφαλικά κύτταρα. Όταν ο έρωτας φτάνει στο ζενίθ, οι ορμόνες μας αρχίζουν να παίρνουν τα ηνία και το ερωτικό πάθος μας πλημμυρίζει.

Σε αυτήν την κατάσταση, το μόνο που θέλουμε είναι η συντροφιά του αγαπημένου μας. Όταν δεν είμαστε μαζί, αισθανόμαστε στέρηση, μοναξιά, ακόμα και μελαγχολία. Οι επιστήμονες μας τονίζουν ότι το ερωτικό πάθος μπορεί να έχει την επίδραση ναρκωτικού, γιατί γεμίζει τον οργανισμό με ντοπαμίνη, μια χημική ουσία που μεταφέρει πληροφορίες στα κύτταρα. Η ουσία αυτή παράγεται στον εγκέφαλο, στο σημείο όπου ελέγχεται το συναίσθημα και η ανθρώπινη συμπεριφορά, άρα μας κάνει να επιζητούμε συνεχώς την ικανοποίηση και την ευχαρίστηση.

Όταν ερωτευτούμε, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να προκαλέσει την ίδια ευχαρίστηση με τον έρωτα και τη διέγερση εγκεφαλικών κυττάρων. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι η τόνωση αυτού του συναισθήματος που μπορεί να μας διεγείρει σοβαρά και περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

Όσοι είναι ερωτευμένοι, παρασύρονται από το ερωτικό τους πάθος και προσπαθούν να συναντούν τον έρωτα τους συνέχεια, γιατί αυτός είναι ο τρόπος να γεμίσουν ικανοποίηση και ευχαρίστηση. Είναι δηλαδή ο μόνος τρόπος να ικανοποιήσουν την εξάρτηση τους.

Τι πυροδοτεί το ερωτικό πάθος;

Καρδιοχτύπια, ένταση, συναισθηματική φόρτιση: όλα αυτά είναι ξεκάθαρα χαρακτηριστικά του ερωτικού πάθους σε μια ερωτική σχέση. Η απουσία του άλλου μπορεί να είναι βασανιστική, να οδηγήσει σε στενοχώρια και θλίψη, ενώ η παρουσία του από την άλλη πλευρά μπορεί να γίνει αιτία χαράς και ευεξίας.

Είναι σίγουρο ότι το πάθος και ο έρωτας μπορούν να γίνουν το κέντρο του κόσμου μας, και να μας δώσουν την αίσθηση ότι είμαστε πανίσχυροι και ικανοί για τα πάντα. Από την άλλη όμως, όλοι οι ερωτευμένοι γίνονται ταυτόχρονα και αρκετά ευάλωτοι, και φοβούνται ότι μπορεί να χάσουν τη γη κάτω από τα πόδια τους όταν το έτερον ήμισυ μιλήσει κάπως διαφορετικά, ή δε δώσει όση σημασία θα ήθελαν σε μια δεδομένη χρονική στιγμή. Μερικές φορές είναι αδύνατον να λειτουργήσει κανείς σωστά στην κοινωνική και επαγγελματική του ζωή όταν το ερωτικό πάθος καθορίζει τη ζωή του.

Ο έρωτας και το πάθος είναι χημεία και ταύτιση ψυχολογίας. Αν διαπιστώσουμε ότι ταιριάζουμε πολύ με κάποιον άνθρωπο, συνήθως επιδιώκουμε να είμαστε μαζί του όσο το δυνατόν περισσότερο. Με αυτόν τον τρόπο δενόμαστε ψυχικά και συναισθηματικά μαζί του, αλλά επίσης δενόμαστε και σε επίπεδο καθημερινής τριβής, με αποτέλεσμα όλα να μας φαίνονται βαριά και δυσβάσταχτα όταν δεν είμαστε μαζί του. Ακόμα και τα πιο ασήμαντα και μικρά πράγματα έχουν άλλο νόημα όταν τα κάνουμε με αυτόν που αγαπάμε.

Ερωτικό Πάθος και Μυρωδιές

Εκτός από τη χημεία, υπάρχουν πολλά χαρακτηριστικά και στοιχεία που παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητα μιας ερωτικής σχέσης. Η μυρωδιά είναι ένα από αυτά. Υπάρχουν κάποιες μυρωδιές που μας σημαδεύουν, γιατί τις ταυτίζουμε με τον άνθρωπο μας και μας κάνουν να οδηγούμαστε σε αυτόν ακόμα και ασυνείδητα πολλές φορές. Αν η μυρωδιά μας είναι συμβατή με αυτή του συντρόφου μας, τότε αφηνόμαστε εντελώς και είμαστε απολύτως χαλαροί στη σχέση μας.

Όταν η μυρωδιά και η χημεία παίξουν το ρόλο τους, τότε το μυαλό μας και το σώμα μας αρχίζουν να χτυπούν σε τρελούς ρυθμούς. Μπορείτε απλά να πείτε ότι τότε είμαστε τρελά ερωτευμένοι, και το ερωτικό πάθος γίνεται πρόσκληση και πρόκληση. Ακόμα και ο πιο χαλαρός άνθρωπος μπορεί να χάσει τον έλεγχο του και να γίνει σκλάβος στο άγγιγμα, τη μυρωδιά και το φιλί του ερωτικού συντρόφου.

ΑΛΗΘΕΙΑ Η ΨΕΜΑ ?

Ένας ήρωας λαϊκού παραμυθιού κρατούσε μέρες ένα μυστικό σπουδαίο, όμως μια μέρα δεν άντεξε και άνοιξε μια τρύπα σε έναν τοίχο και του εξομολογήθηκε το μυστικό που φυλούσε μέσα του. Για κακή του τύχη, κάποιος καθόταν από την άλλη πλευρά και το άκουσε. Το μυστικό αμέσως διαδόθηκε σε όλη την επικράτεια και από τότε ο λαός συνήθισε να λέει πως και οι τοίχοι έχουν αυτιά.

Υπάρχει η αλήθεια.Υπάρχει και το ψέμα..


.Είναι κάτι άνθρωποι που απεγνωσμένα αναζητούν την αλήθεια....Κάποιοι, λάτρεις της πιθανολογίας ή θύματα των απωθημένων τους, την αναζητούν με μανία χωρίς να είναι σίγουροι αν μπορούν να την αντέξουν ή όχι. Ή μάλλον αυτό το τελευταίο μπορεί και να μην το αναλογίζονται καν στη διάρκεια των αναζητήσεών τους, αφού η αποκάλυψη της αλήθειας αποτελεί πλέον αυτοσκοπό.Προκειμένου λοιπόν να την αντικρίσουν γυμνή, προβαίνουν σε κάθε είδους δολοπλοκίες και κατινιές που λέει και ο λαός. Που και που τα καταφέρνουν κιόλας. Έτσι τότε, όταν εκείνη τυχαίνει να ξεδιπλώνει τα πέπλα της, επιβεβαιώνοντας τις υποψίες τους, ανάλογα με την περίπτωση, το ανελέητο στριπτίζ της τους κομματιάζει, τους κλειδώνει σε δωμάτια ανακηρύσσοντας τους οπαδούς της άσκοπης ταβανοσκόπησης, τους καταντά ανορεκτικά μοντελάκια από την δίαιτα αλκοόλ – καφεΐνης – νικοτίνης, τους δημιουργεί απωθημένα ή νευρώσεις, ενίοτε σε πιο τραβηγμένα σενάρια τους οδηγεί σε σάλτους στο κενό, στην απομόνωση ψυχιατρείων ή σε καμιά μπανιέρα να λούζονται στο ίδιο τους το αίμα ή τους βρίσκουν ψημένους από κανένα «τυχαία» πεσμένο στα πλημμυρισμένα νερά της πιστολάκι, ανεμιστήρα ή οτιδήποτε άλλο κατά βούληση.


Κάποιοι άλλοι πάλι την αναζητούν από αθωότητα κι επιμονή, καθώς ακόμη δεν μπορούν να υποψιαστούν τι τους επιφυλάσσει. Την έχουν ταυτίσει με αυτές τις ρομαντικές αηδίες αυτόχειρων ποιητών ή υπεραυαίσθητων πλην φιλοχρήματων τραγουδοποιών που έκαναν το ξεφτισμένο πια εφηβικό τους χόμπι βιοπορισμό εις βάρος νεφελοβατούντων εφήβων. Οπότε έχουν και αυτοί την μοίρα των πρώτων με μοναδική αλλά σημαντική διαφοροποίηση πως είτε ασπάζονται μετά χαράς – κατά βάθος -  τον ρόλο του θύματος, για να το χτυπάνε στους θύτες τα επόμενα οχτακόσια πενήντα χρόνια και να τους βασανίζουν ανελέητα παίρνοντας σαδιστικά την εκδίκηση τους, είτε επειδή το βρίσκουν υποσυνείδητα άπλετα γοητευτικό να μοιάζουν στις μούσες των λατρεμένων τους καλλιτεχνών.


Μετά υπάρχουν κι εκείνοι που ουδέποτε ήθελαν να την αναζητήσουν. Που ούτε καν σκεφτόντουσαν ένα εναλλακτικό σενάριο πέραν αυτού που έπλασε ο εγκέφαλός τους, καλώς ή κακώς. Μα έλα που η ζωή τους την είχε στημένη στην γωνία και αυτό που οι πρώτοι ανάλωναν χρόνο πολύ για να γίνει κτήμα τους, σε αυτή την τρίτη  ομάδα, ας το πούμε, προσφέρεται δωρεάν και χωρίς κανένα μα κανένα οίκτο. Στην περίπτωση αυτή, η απειρία τους στον κόσμο των ενηλίκων, το σύνδρομο του Peter Pan που καθορίζει τον προσδιορισμό του χωροχρόνου τους, η πίστη σε  «ανθρωπιστικά» ιδεώδη (αχ, ας τους εξηγήσει κάποιος το αδιέξοδο των ανθρωπιστικών επιστημών μήπως και σωθούν!) και συχνότερα η ατέρμονη βλακεία που τους δέρνει, τους κάνει να μένουν με το στόμα ανοιχτό ακόμα και μπροστά στις πιο οφθαλμοφανείς αλήθειες! Τους φαίνονται όλα τόσο απίθανα που το επόμενο βήμα αν δεν είναι η άρνηση είναι ο συμβιβασμός, κοινώς η συγκαλυμμένη άρνηση.


Είναι και κάτι άλλοι άνθρωποι που προτιμούν να μην ξέρουν την αλήθεια, δηλαδή από επιλογή κι όχι απαραίτητα από εθελοτυφλία.


Κάποιοι από αυτούς έχουν απόλυτη συνείδηση της αλήθειας αλλά και του τιμήματος που πληρώνει καμιά φορά ο εν ενεργεία γνώστης της. Λίγο η  θητεία τους στις παραπάνω κατηγορίες, λίγο ότι είναι από την φύση τους κότες – χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό – του καθιστά στην κατηγορία του εν δυνάμει.


Μετά είναι οι άλλοι που ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα δεν τους περνάει από το μυαλό η πραγματικότητα, ωστόσο καταφέρνουν και αναγνωρίζουν το αδύναμο και εύθραυστο του χαρακτήρα τους και κάνουν τα πάντα για να τον κρατήσουν ανέπαφο, αλώβητο. Οτιδήποτε που θα τους επιτρέψει να επιβιώσουν, έστω και σε μια εικονική πραγματικότητα ή μέσα στους τοίχους που οι ίδιοι θα υψώσουν. Καλύτερα δέσμιοι και ζωντανοί είναι το σκεπτικό τους.

Τέλος υπάρχουν και αυτοί οι απερίγραπτοι άνθρωποι που δεν κατάλαβα ποτέ αν έφαγαν την ζωή με το κουτάλι ή αν γεννήθηκαν έτσι, που λίγο ή πολύ υποψιάζονται την αλήθεια, κυνηγοί της ή όχι, όταν την βρίσκουν την κοιτούν κατάματα. Και δεν τους στοιχίζει, δεν τους συνθλίβει, δεν τους πατάει. Τους προβληματίζει μα την αντέχουν…Αυτό που ήταν να τους πληγώσει το κάνουν χαμόγελο, λες και ήταν παιδί που έκλεψε το γλυκό από το βάζο. Χωρίς ελαφρότητα, κρίνουν μα επιλέγουν να συγχωρούν ή να αφήνουν στην άκρη και να προσπερνούν. Ανασαίνουν, την καταχωρούν στα τεφτέρια τους για το αρχείο  και συνεχίζουν. Ή οι ακόμα πιο ζόρικοι, την κάνουν ντύμα τους, βήμα τους, φωνή τους. Όχι πληγή, παράσημο.

To ιντερνέτ βοηθά εκείνους που θέλουν να ξετυλίξουν το ταλέντο τους και να...

δημιουργήσουν μια τέλεια εικόνα για τον εαυτό τους- τόσο εξωτερική όσο και πνευματική .. Εκ του ασφαλούς, πίσω από μια οθόνη...και να δημιουργήσουν την τέλεια εικόνα ενός ανθρώπου...

Σύμφωνα με το γνωστό online dating site OKCupid οι περισσότεροι χρήστες εκεί κάνουν ότι περνάει απ’ το χέρι τους, για να πλασάρουν ένα τέλειο εαυτό..Δεν αμφισβητεί κανείς ότι κάποιοι λένε την αλήθεια, ωστόσο η πλειοψηφία το κάνουν χάριν εντυπωσιασμού....

και ? ο σκοπός τελικά ποιος είναι ? 

η αλήθεια και το ψέμα είναι άνευ σημασίας....




Φίλε ψεύτη μου, αυτούς μόνο να φοβάσαι.

Αυτούς τους ελεύθερους....

Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ

"Μια σκιά
σου θάμπωσε το πρόσωπο, αλλού κοιτάς
στα μάτια σου το χρώμα του πικρού
στα χείλη τη σκουριά κρατάς
και δε μιλάς, και δε μιλάς

Πώς μπορώ
το γέλιο σου που το ‘σβησα με μια γραμμή
να κλέψω όλα τ άστρα του ουρανού
και να το φτιάξω απ την αρχή
πριν φύγει η νύχτα αυτή

Στάξε την πίκρα σου μες το ποτήρι
μετανιωμένος σαν φαρμάκι να την πιω
και να σκοτώσω αυτό το άγριο φίδι
που λένε εγωισμό

Στάξε την πικρά σου μες το ποτήρι
μετανιωμένος σαν φαρμάκι να την πιω
και μη γκρεμίζεις το στερνό γεφύρι
ανάμεσα στους δυο

Μια φωνή
και η χαρά σου ράγισε σαν το γυαλί
που χάραξε τη μοίρα της καρδιάς,
και δάκρυ τώρα αιμορραγεί ζεστή πληγή
βαθιά πληγή

Πως μπορώ στον κόσμο σου που κλείδωσες
να βρω κλειδί και κει να επιστρέψω
σαν φονιάς, το σφάλμα μου να δικαστεί
συγνώμη και ντροπή

Στάξε την πίκρα σου μες το ποτήρι
μετανιωμένος σαν φαρμάκι να την πιω
και να σκοτώσω αυτό το άγριο φίδι
που λένε εγωισμό

Στάξε την πικρά σου μες το ποτήρι
μετανιωμένος σαν φαρμάκι να την πιω
και μη γκρεμίζεις το στερνό γεφύρι
ανάμεσα στους δυο."




"Μη ρωτήσεις το "γιατί". Γιατί εκεί που κλαίει η αγάπη ο εγωισμός κάνει γιορτή. Γιατί εκεί που κλαίει η αλήθεια η μοναξιά κάνει γιορτή. Γιατί όταν βγαίνει ουράνιο τόξο ο ουρανός κάνει γιορτή!"


Εγωισμός.....Η αγάπη που δείχνει κάποιος για τον εαυτό του και που αποβλέπει στο δικό του συμφέρον, δείχνοντας αδιαφορία για τους άλλους, λέγεται εγωισμός. Ο εγωισμός βρίσκεται και σε άλλες μορφές, από αυτές οι σπουδαιότερες είναι: ισχυρογνωμοσύνη, υπερηφάνεια, αδιαφορία για τους άλλους ανθρώπους, αυταρχισμός κ.ά. Βέβαια όλες αυτές οι μορφές του εγωισμού είναι συνώνυμες του ατομικισμού και ακρότητες της συμπεριφοράς των ανθρώπων. Όλες οι ενέργειες που έχουν σαν βάση τους τον εγωισμό είναι παράλογες και ανήθικες.

Η ΓΕΝΑΙΟΔΩΡΙΑ

Η γενναιοδωρία είναι μια στάση ζωής και όχι μια επιπόλαιη συμπεριφορά. Αρκεί να ξέρει κάποιος άνθρωπος τη διαφορά ανάμεσα στη γενναιοδωρία συναισθημάτων ή πράξεων, και στην ασέβεια προς το χρήμα.

Άλλο πράγμα είναι να μη σέβεται κάποιος το χρήμα κι άλλο να είναι ανθρώπινα γενναιόδωρος. Γενναιόδωρος σε συναισθήματα, καλά λόγια για τους άλλους, καλές σκέψεις και συμπεριφορές στην πράξη.

Η γενναιοδωρία συγκαταλέγεται ανάμεσα σε εκείνα τα ανθρώπινα συναισθήματα ή αρετές που σε πολλούς σπανίζουν, αλλά σε κάποιους άλλους έχουν δοθεί ή κατακτηθεί γενναιόδωρα. 

Στις περιπτώσεις αυτές, αν τύχει κανείς και συναντήσει ή γνωρίσει έναν άνθρωπο με το προσόν της γενναιοδωρίας, όχι μόνο θα βρεθεί στη θέση να δεχθεί κάποια δείγματα αυτής της αρετής, αλλά θα δοκιμάσει και την ευτυχία ή τη χαρά, την εμπειρία της μετατροπής του εαυτού του σε κάτι ανάλογο ή παρόμοιο έστω και σε πιο περιορισμένη κλίμακα και βαθμίδα. Γιατί η αρετή της γενναιοδωρίας είναι πανίσχυρη και μεταδοτική. Λαμβάνεις πολλά από τον παροχέα της, επιστρέφεις ελάχιστα σε εκείνον και τούτο σε γεμίζει χαρά και αγαλλίαση.

Ο γενναιόδωρος άνθρωπος είναι ανεξάντλητος. Είναι γεννήτορας ιδεών και καλοσύνης. Η έμπνευση τον συνοδεύει. Ακόμα και όταν κάποιοι εκμεταλλευθούν τη γενναιοδωρία του, ο γενναιόδωρος ποτέ δεν "στεγνώνει" εντελώς. Η φώτιση ποτέ δεν τον εγκαταλείπει.

Ο σπάταλος είναι μια άλλη περίπτωση. Είναι εκείνος που δεν έχει σεβασμό σ΄ αυτό που αλόγιστα ξοδεύει. Γι΄ αυτό αργά ή γρήγορα, αυτό που ξοδεύει θα τον εγκαταλείψει. Τότε αυτός θα "στεγνώσει". Η έμπνευση θα στειρέψει. Ο πλούτος θα εξαφανιστεί.

Ποτέ δεν θα σε τιμήσει αυτό που επιπόλαια καταναλώνεις, στη δίνη των συνηθειών του καιρού. Αντίθετα θα σε πληγώσει, με πολλούς τρόπους. Είτε με την ποσότητά του, ή με την έλλειψή του.

Το ποτήρι του γενναιόδωρου ανθρώπου είναι πάντα γεμάτο. Γιατί κάθε φορά που δίνεις, πάντα μένει χώρος στο ποτήρι για να ξαναγεμίσει. Διατηρώντας το στην ίδια στάθμη με εμμονή, δεν υπάρχει άλλος χώρος στο ποτήρι για φρέσκο υλικό. Φρέσκο νερό, ιδέες, συναισθήματα και έμπνευση... 

Ξέροντας όλα αυτά, ποιος σκεπτόμενος μπορεί να αρνηθεί μια γουλιά από το δροσερό νερό του σε κάποιον που διψά;

Πρέπει πρώτα να μπορείς να δίνεις, πριν είσαι σε θέση να παίρνεις - Στέρχενς...

Η ΔΕΙΛΙΑ

«Δειλία! Λέξη που από μόνη της προκαλεί ταραχή. Ποίος δεν έχει νιώσει δειλία το τελευταίο 24ωρο ; Σου φαίνεται περίεργο αυτό που λέω ; Υπερβολικό ; Όχι. Έτσι είναι».

Και ο μικρός μικρός άνθρωπος, χωρίς να δειλιάσει ξεκίνησε να μου μιλά για το συναίσθημα της δειλίας.

Πώς θα μπορούσα να σου περιγράψω τη δειλία ; Είναι ένα συναίσθημα που εγώ όταν το νιώθω, ξαφνικά αισθάνομαι σαν την Αλίκη που προκειμένου να χωρέσει στην πορτούλα της χώρας των θαυμάτων, πίνει το μαγικό φίλτρο και αρχίζει και μικραίνει. Έτσι και εγώ. Όταν νιώθω δειλία νιώθω να μικραίνω, να μικραίνω και ξαφνικά συρρικνώνεται όλη μου η ταλαίπωρη ύπαρξη σε μία κουκίδα. Ούτε καν κουκίδα, κουκιδίτσα. Και όταν αρχίζει και φεύγει η δειλία, ξαφνικά σαν την Αλίκη πάλι, νιώθω να τρώω το μαγικό κέικ και αρχίζω να μεγαλώνω, μέχρι να βρω το κανονικό μου μέγεθος.

Νιώθω τόσο ανθρωπάκος που αφήνω το συναίσθημα της δειλίας να με κυριεύει. Και ακόμη χειρότερα νιώθω γιατί κατόπιν δειλίας, νιώθω τόσο δύναμη που απορώ πώς επέτρεψα στον εαυτό μου να δειλιάσει. Όπως κατάλαβες το μεγαλύτερο πρόβλημά μου με το συναίσθημα της δειλίας είναι ότι μπορεί να στην προκαλέσει ο,τιδήποτε. Δεν ξέρεις από πού να προφυλαχτείς. Και όπως καταλαβαίνεις, πώς να πολεμήσεις κάτι που δεν το έχεις στοχοποιήσει, κάτι που γίνεται αυτομάτως αόρατο. Δεν ξέρω αν έχουν και άλλοι το ίδιο πρόβλημα με μένα, απλά πιστεύω ότι νιώθω δειλία κυρίως γιατί δεν μπορώ να προσδιορίσω τι μου την προκαλεί για να προφυλάξω τον εαυτό μου.

Αν ανατρέξει κανείς στο παρελθόν θα συνειδητοποιήσει ότι παρόλο που οι άνθρωποι γνώριζαν λιγότερα, ένιωθαν δειλία λιγότερο συχνά από ότι εμείς της σύγχρονης εποχής. Που θεωρητικά γνωρίζουμε τα πάντα. Παλαιότερα, ένιωθαν δειλία μπροστά στην μεγάλη σωματική δύναμη, στην οργή του Θεού, αργότερα στη σκέψη του θανάτου, της μοναξιάς. Δηλαδή ο άνθρωπος αρχικά βρέθηκε αντιμέτωπος με τη δειλία του απέναντι σε κάτι χειροπιαστό, αργότερο σε πιο αφηρημένες έννοιες, ορμώμενος από το φόβο για κάτι άγνωστο. Και τώρα ; Έχουμε φτάσει να δειλιάζουμε απέναντι στον εαυτό μας και στις επιθυμίες του. Πόσο θλιβερό ακούγεται αυτό που μόλις είπα ;

Όπως όλοι, έτσι και εγώ πολλές φορές θέλω να αλλάξω ριζικά κάτι και ενώ το έχω τόσο πολύ ανάγκη δειλιάζω. Θεωρώ ότι οι άνθρωποι πια δειλιάζουμε όλο και περισσότερο, βάζουμε φραγμούς, όλο και περισσότερους. Και απορώ πολλές φορές. Γιατί ταλαιπωρούμε τόσο πολύ τους εαυτούς μας, αφού ξέρουμε τι πρέπει να αλλάξουμε για να νιώσουμε καλύτερα, γιατί δειλιάζουμε ; Πάει πια το αγγελάκι και το διαβολάκι που είχε ο κάθε άνθρωπος για συμβούλους τους. Τώρα έχουμε τη δειλία και την τόλμη να μας κάνουν κουμάντο. Τόλμησες ; Μπράβο, προχωράς. Δείλιασες ; Βούτηξε και άλλο στη χώρα των ανθρωπάκων, και καλή τύχη.

Με θυμώνουν όλα αυτά που σου λέω, γιατί τα συνειδητοποιώ ακόμη περισσότερο και εκνευρίζομαι. Η δειλία είναι κακός σύμβουλος. Ξέρεις κάτι ; Αποφάσιζα τι θα κάνω, άκου. Θα ξαναρχίσω να παίζω το παιχνίδι της δειλίας, δηλαδή ο εαυτός μου από τη μία, και από την άλλη η δειλία. Σκοπός του παιχνιδιού : Εγώ να μην κλειστώ στο κτίσμα της δειλίας και η δειλία σκοπό έχει να με κλείσει σε ένα πελώριο κτίσμα με χιλιάδες πατώματα, χωρίς παράθυρα. Κάθε φορά που δειλιάζω θα χτίζεται ένας τοίχος. Για να δούμε, μήπως έτσι σταματήσουν να δειλιάζουν οι επιθυμίες μου. Εμπρός στον αγώνα κατά του εργολάβου της δειλίας !!! Πού θα πάει, θα γίνω και εγώ Αλίκη κάποτε, θα μάθω να χρησιμοποιώ εγώ τη δειλία μου, όπου χρειάζεται, και όχι να με χρησιμοποιεί εκείνη.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Ο Νούς μας αυτο-περιορίζει σε ότι μπορεί να αντιληφθεί, αλλά και στις προσλαμβάνουσες καταστάσεις, που σχετίζονται με το περιβάλλον, στο οποίο ο κάθε ένας απο εμάς μεγάλωσε κ.λπ.

Πρέπει να "φύγει" ο Νούς, σημαίνει να μην μένει προσκολημένος σε καταστάσεις του πνεύματος, που δημιουργούνται σε σχέση με τις υποκειμενικές αλήθειες, που διαμορφώνονται μέσα απο τα πολιτισμικά/κοινωνικά/εθιμικά, πρότυπα και πλάισια στα οποία εχει συνηθήσει να λειτουργεί. Κάτι καθόλου εύκολο..

Η ΑΠΑΘΕΙΑ

Ο θυμός είναι ένα βασικό ανθρώπινο συναίσθημα το οποίο κατά καιρούς βιώνεται από όλους μας. Συνήθως θυμώνουμε όταν νομίζουμε ότι κάποιος μας πλήγωσε, μας φέρθηκε άσχημα, μας εκμεταλλεύτηκε ή αντιτάχθηκε στις απόψεις μας ή όταν αντιμετωπίζουμε εμπόδια που μας αποτρέπουν να φτάσουμε τους στόχους μας. Όπως και όλα τα συναισθήματα, ο θυμός δεν είναι ούτε καλός ούτε κακός. Γεννιόμαστε με αυτόν όπως γεννιόμαστε με τη δυνατότητα να βιώνουμε χαρά, λύπη ή φόβο. Άρα ο θυμός σαν συναίσθημα είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης μας. Ο χρόνιος όμως, έντονος θυμός δεν προσφέρει κάτι θετικό στη ζωή μας και μάλιστα έχει βρεθεί ότι είναι εξαιρετικά ανθυγιεινός. Οι μελέτες δείχνουν ότι όχι μόνο μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στην επαγγελματική και προσωπική ζωή αλλά και στην υγεία. Υψηλά επίπεδα θυμού σχετίζονται με καρδιαγγειακά προβλήματα, εγκεφαλικά και πρώιμο θάνατο.

Πώς εκφράζουμε το θυμό;

Ένας απλός διαχωρισμός της έκφραση του θυμού είναι ο παθητικός θυμός και ο επιθετικός θυμός.
Ο παθητικός θυμός μπορεί να εκδηλώνεται με
• Μυστικότητα και επιφύλαξη.Αποφυγή οπτικής επαφής, διάδοση κακεντρεχών σχολίων,κουτσομπολιό, ανειλικρίνεια, κλοπές.
• Αυταπάρνηση. Το να είναι κανείς υπερβολικά «καλός» και εμμέσως να υπονομεύει τον εαυτό του, το να αρνείται βοήθεια από τους άλλους αλλά να νιώθει διαρκή απογοήτευση από αυτούς.
• Ψυχολογική χειραγώγηση. Χρήση ψυχολογικών εκβιασμών, ψεύτικα δάκρυα, σεξουαλικούς υπαινιγμούς, υπονόμευση προσώπων που είναι ανώτεροι ιεραρχικά.
• Ψυχαναγκαστική συμπεριφορά. Τελειομανία, επιθυμία να είναι όλα καθαρά και σε τάξη,υπερέλεγχος.
• Συναισθηματική απάθεια. Το να επιδεικνύει κανείς αδιαφορία και απάθεια, το να μην ανταποκρίνεται στο θυμό του άλλου και να προσπαθεί να δραπετεύσει από τα συναισθήματα που νιώθει μέσω εθισμών στο αλκόολ, τα ναρκωτικά, τη δουλειά ή άλλες ενασχολήσεις.

Ο επιθετικός θυμός εκδηλώνεται με

• Σκληρότητα, λόγια που πληγώνουν, έλλειψη ευαισθησίας στα συναισθήματα του άλλου.
• Κατηγορίες και σκληρή κριτική
• Προσποίηση, εγωκεντρισμό και αλαζονεία. Για παράδειγμα, το είναι κανείς σνόμπ,να δείχνει δυσπιστία στους άλλους και να μην αποδέχεται ήττες.
• Εκδικητικότητα, αδυναμία συγχώρεσης και πικρία. Δηλαδή όταν κάποιος κρατάει «κακία» και αρνείται να συγχωρέσει ή να ξεχάσει και πράττει με σκοπό να ανταποδώσει τη βλάβη στον άλλο.
• Ευερεθιστότητα,παρορμητικότητα, αναξιοπιστία, επικινδυνότητα. Για παράδειγμα, το να αντιδρά κανείς με τρόπο μη αναλογικό των γεγονότων, το να επιτίθεται άμεσα χωρίς διακρίσεις.
• Μανία, υπερκινητικότητα, νευρικότητα.Για παράδειγμα, το να μιλάει κανείς πολύ γρήγορα, να τρέχει με υπερβολική ταχύτητα, το να κάνει τα πράγματα πολύ γρήγορα.

Πώς γίνεται να απαλλαγούμε από το θυμό;

• Πρώτα απ’όλα ανακαλύψτε, εάν δεν το γνωρίζετε ήδη, για ποιό λόγο είστε θυμωμένοι. Ποιά είναι η πραγματική αιτία πέρα απ’όλες τις αφορμές που προκαλεί το θυμό σας; Ποιές ανάγκες σας δεν καλύπτονται;Ποιός είναι υπεύθυνος γι’αυτό;
• Σκεφτείτε ποιές είναι οι συνέπειες του θυμού σας. Κάντε μια λίστα με τα πράγματα τα οποία θεωρείτε ότι κερδίζετε με το να παραμένετε θυμωμένοι. Ποιά από αυτά, συμβάλλουν στο να έχετε μια αίσθηση ψυχικής ισορροπίας;
• Συγχωρήστε. Η πράξη της συγχώρεσης είναι εξαιρετικά δύσκολη για όσους νιώθουν το συναίσθημα του θυμού να τους κατακλύζει. Ο θυμός συνήθως συνδυάζεται με την ανάγκη της εκδίκησης ή τουλάχιστον την ανάγκη να βρούμε το δίκιο μας, να αποδειχθούμε «σωστοί» και να αποδείξουμε στους άλλους ότι έκαναν λάθος που μας αδίκησαν. Είναι δύσκολο να νικήσουμε το εγωιστικό αυτό κομμάτι μας και να συγχωρήσουμε. Όμως, η συγχώρεση είναι στην πραγματικότητα ένα σίγουρο μονοπάτι προς την απελευθέρωση μας από το θυμό.
• Προσπαθείστε να βρείτε μια λύση για το θέμα που σας θυμώνει, όταν αυτό είναι δυνατό. Προσπαθείστε να προσεγγίσετε το συνομιλητή σας χωρίς την πρόθεση «να βγείτε από πάνω» ή να αποδείξετε πόσο δίκιο έχετε. Αποφύγετε τις κατηγορίες και την κριτική γιατι συχνά εκλαμβάνονται από τον άλλο σαν επίθεση παρατείνοντας το επικοινωνιακό πρόβλημα που μπορεί να υπάρχει.
• Δοκιμάστε να κρατήσετε ενα ημερολόγιο ευγνωμοσύνης. Κάθε βράδυ, πριν πάτε για ύπνο, σημειώστε τρία πράγματα που πήγαv καλά ή σας έκαναν να νιώσετε θετικά κατά τη διάρκεια της μέρας σας. Όσο αρνητικά κι αν μοιάζουν τα πράγματα στη ζωή καμμιά φορά, πάντα θα υπάρχει κάτι για το οποίο να μπορούμε να πούμε ευχαριστώ. Πώς η ευγνωμοσύνη μπορεί να σας βοηθήσει να ξεπεράσετε το θυμό; Απλά μετακινώντας την προσοχή σας από όλα αυτά τα οποία σας ενοχλούν σε ο,τι θετικό συμβαίνει, υπενθυμίζετε στον εαυτό σας οτι δεν είστε μόνο «αδικημένοι» αλλά και δικαιωμένοι.
• Όσον αφορά την άμεση αντιμετώπιση ενός ξεσπάσματος θυμού, όταν αντιληφθείτε ότι είστε θυμωμένοι, προσπαθήστε κατ’αρχάς να χαλαρώσετε το σώμα σας, δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στους μύες εκείνους του σώματος σας που είναι πιο τεταμένοι. Δοκιμάστε να αναπνεύσετε αργά από το διάφραγμα. Χαλαρώστε και εισπνεύστε από τη μύτη γεμίζοντας με αέρα την κοιλιά σας σα μπαλόνι. Κρατήστε για λίγο την αναπνοή σας και εκπνεύστε αργά από το στόμα. Επαναλάβετε για 5-10 λεπτά. Η διαφραγματική αναπνοή έχει χαλαρωτική επίδραση στο σώμα και μπορεί να σας βοηθήσει να απαλύνετε τα σωματικά συμπτώματα του θυμού.