Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

" Το δελφίνι "


"Χρόνια ένα δελφίνι ήθελε να εξερευνήσει το κόσμο να δει να ακούσει να μάθει
γιατί γίνονται όσα γίνονται , τι τα δημιουργεί ποιος φταίει?
 .......Πάντα χαρούμενο πάντα χαμογελαστό σε όλους και προς όλους...
και στο κρύο και στην ζέστη και στο πόνο και στην χαρά με ένα χαμόγελο ένα αστείο.....
Όμως μακριά του όταν εκνευριζόταν απαπαπ άστραφτε και βρόνταγε το δελφίνι
.....και μετά από 5 λεπτά του πέρναγε .....
Στα ταξίδια του στο απέραντο γαλάζιο εκεί που το μάτι δεν πήγαινε πάντα αναρωτιόταν που είναι το λάθος ,
αφού όλα τα δελφίνια την ίδια γλώσσα μιλάμε γιατί δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε ?
Που κάνω το λάθος εγώ ,μήπως να μη μιλάω μήπως να αφήνω τους άλλους να κάνουν αυτό που νομίζουν ?
και αν πέσουν σε καμία ομάδα καρχαριών ,μα πάλι σκεφτόταν πως μπορούν και βλέπουν για σήμερα μόνο και άντε το πολύ αύριο ...όχι όχι δεν μπορώ θα μιλήσω ......
Έτσι έκανε τα ταξίδια του τις νύχτες μόνο τις νύχτες εκεί που όλοι και όλα βγάζουν το αληθινό εαυτό τους εκεί κοιτούσε από μακριά δειλά ......
Νύχτα ήταν θα περάσει σκεφτόταν , μα από μικρό με φοβίζει το σκοτάδι ουφ δεν μπορεί και αυτός ο ήλιος απλά να χαμηλώνει την ένταση είναι ανάγκη να σβήνει το φως ....
και έτσι πέρναγε ο καιρός και το δελφίνι μεγάλωνε μέσα σε ένα υπέροχο περιβάλλον ολόχρυσο πάντα χαρούμενο για τους άλλους αλλά πάντα με χίλια ερωτηματικά που έκανε το λάθος τη δεν κατάλαβε....
Μέρες πολλές πέρναγε τις παραλίες, στην άκρη, εκεί που άλλοι θα φοβόντουσαν,
 μήπως και κολλήσουν και δεν μπορούν να πάνε πάλι στα ανοιχτά εκείνο όμως όχι ....
Κάποια μέρα είδε κάτι εκεί κάποιον μα ποιος ήταν ποιος τι κάνει κάθισε από μακριά και τον χάζευε ....
ουάου σκέφτηκε μα πως μπορεί ..ένα μαύρο άλογο τεράστιο στα μάτια του,
 έτρεχε χτυπιόταν σηκωνόταν στα δυο του πόδια και έμοιαζε με πελώριο κύμα, μπροστά του χλιμίντριζε μα αυτός εκεί ασάλευτος.......
Το δελφίνι καθόταν και χάζευε από μακριά αυτό το παράξενο άνθρωπο, μα δεν φοβάται θα τον χτυπήσει...
δειλά δειλά και πάντα με φόβο πλησίασε να δει το άλογο και τον άνθρωπο
....μα πως μπορεί δεν φοβάται....ασάλευτος με ένα βλέμμα καθαρό σαν της θάλασσας,
να το κοιτάει ευθεία στα μάτια χωρίς να μιλάει....η ώρα πέρναγε και το άλογο συνέχιζε να φέρεται άγρια..
Μα τι περήφανο άλογο τι υπέροχο σκεφτόταν το δελφίνι, μέχρι που κάποια στιγμή έτσι ξαφνικά το άλογο σταμάτησε ....
τον πλησίασε κατέβασε το κεφάλι και πλησίασε το χέρι που ήταν τόση ώρα απλωμένο και δέχτηκε το χάδι ένα χάδι το απλό χάδι αυτό......Το δελφίνι ξαφνιάστηκε πω πω σκέφτηκε μαγικά χέρια,
αληθινά μάτια....πως αλλιώς θα το έπειθε.....
Ξεθάρρεψε και πλησίασε τον άνθρωπο αυτό το παράξενο άντρα που μέσα σε μια μέρα κατάφερε να ημερέψει το κύμα αυτό το μαύρο και τώρα περήφανος το ίππευε έτσι απλά χωρίς σέλα....
Ψιτ εεεε συ φώναξε εεε άνθρωπε σε σένα μιλάω κοίτα με ......
Ξαφνικά άνθρωπος και άλογο σταματάνε και κοιτάνε γεμάτοι απορία το δελφίνι ....
ναι ,ναι εδώ στην θάλασσα είμαι ...
Τι νομίζατε ότι όλοι περπατάνε όχι κολυμπάνε ....
Τι θέλεις του απάντησε ο άνθρωπος ..Να μάθω το όνομα σου ....
χαχαχα Γέλασε Γητευτή με λένε ...Τι σόι όνομα είναι αυτό .....
Δεν είναι αλλά για σένα αυτό θα είναι ...
Και γιατί παρακαλώ σε λένε έτσι ....αποκρίθηκε το Δελφίνι ....
Γιατί μπορώ και δαμάζω και την πιο άγρια ψυχή χωρίς βία, χωρίς πίεση με ένα χάδι και υπομονή......
Σκέφτηκε πάλι το δελφίνι, και είπε: ..... είσαι τρελός θα σε σκότωνε ...και ο Γητευτής του απάντησε
......δεν μπορεί να σκοτώσει κανείς κάποιον που γύρισε την πλάτη στο θάνατο......και έφυγε
..ΕΕΕ εεε μη φεύγεις μη μη φώναξε το δελφίνι και μένα τρελό με λένε μη φεύγεις
 ....θέλεις να κάνουμε παρέα?.....
Γέλασε ο γητευτής και απάντησε θέλεις να μετρήσουμε την τρέλα μας ?
Το δελφίνι καταχάρηκε ναι ναι ναι θέλω......Και συνέχιζε να κολυμπάει πλάι του στην άκρη της Θάλασσας εκεί που το κύμα σκαει ....και ο Γητευτής δίπλα του, πάντα δίπλα του....
Οι μέρες πέρναγαν και ήταν πάντα μαζί ο Γητευτής και το δελφίνι.....
Μιλούσαν ώρες μέχρι που βράδιαζε μέχρι που ο ήλιος πάλι έσβηνε και ο Γητευτής έπρεπε να φύγει......
Το σκοτάδι πάντα εκεί, το δελφίνι φοβόταν αλλά δεν μιλούσε....Ώσπου ένα βράδυ λίγο πριν ο ήλιος κοιμηθεί λεει ο Γητευτής στο δελφίνι .....Σ αγαπάω μου λείπεις όταν τη νύχτα φεύγω , φοβάμαι όταν δεν είμαι εκεί να σε προσέχω ....φοβάμαι μη βρεθεί κάποιος και σου κλέψει την χαρά , την ζωή ,εσένα.....
Το δελφίνι έμεινε εκστασιασμένο.......
....πως ήξερε πως μπορούσε να ξέρει τη ένιωθε ....
Κατέβασε τα μάτια και ένα δάκρυ ενώθηκε με την θάλασσα, και του αποκρίθηκε.......
....... και μένα μου λείπεις όταν ο ήλιος κοιμάται , φοβάμαι το σκοτάδι ,
..............ακόμα και όταν τα αστέρια ανάβουν σαν χιλιάδες κεριά στον ουρανό.....
 το φως είναι αχνό και οι σκιές είναι δίπλα μου....
Σου υπόσχομαι του είπε ο Γητευτής , σου υπόσχομαι δεν θα σε αφήσω......
....... ποτέ θα ζήσω για πάντα μαζί σου όπου είναι αυτό το μαζί....
Μα πως θα γίνει αυτό αποκρίθηκε το δελφίνι εσύ στη στεριά
και εγω στη θάλασσα πολύ μακριά ο ένας απ τον άλλον......
Εσύ να μ'; αγαπάς αποκρίθηκε ο γητευτής και κανείς ποτέ και τίποτα δεν θα μας χωρίσει.....
Σ';αγαπω , πολύ αλλά.....σσσσσς είπε ο Γητευτής μη πεις τίποτα να μ';αγαπάς και να μου χαμογελάς......
Όταν φοβάσαι κλείνε τα μάτια σκέψου και φώναξε με θα με δεις δίπλα σου........
χαχαχαχαχαχα γέλασε το δελφίνι τελικά είσαι πιο τρελός.....αύριο γητευτή αύριο.....
Έφυγε τρέχοντας στα βάθη της θάλασσας .....και με την άκρη του ματιού του είδε τον γητευτή να καλπάζει στην άκρη του νερού....Αύριο πάλι...
Από κείνη την ημέρα και μετά ο Γητευτής και το Δελφίνι ήταν πάντα μαζί όπου παντού......
Μια μέρα εκεί που γελάγανε και μιλάγανε και πότε το δελφίνι ανέβαινε στο βράχο
 και πέταγε νερό στον γητευτή πότε εκείνος βούταγε στο νερό...εκεί πλάι πάνω στο βράχο το δελφίνι φωνάζει ....αααααααααα Γητευτή κοίτα...πριν προλάβει ο γητευτής να μιλήσει ....το δελφίνι έτρεξε....
Αχ δελφινάκι αχ ποτέ δεν με ακούς ....Μα κοίτα τρέχει το δελφίνι και τι οοο τι είναι αυτό .....
αααααααααααααααααααα Γητευτή ένα φανελάκι
ναι ναι να ένα φανελάκι από μετάξι μόνο του εδώ πω πω
 Γητευτή κοίτα κοίτα είναι απαλόοοοο ναι ναι ναι ....θέλω να το φορέσω ....
Ο Γητευτής απάντησε στο δελφίνι πόσες φορές σου είπα να προσέχεις εεε πες μου πόσες φορές ..
Το δελφινάκι κατσούφιασε μα δεν έκανα κάτι ....
να το είδα από μακριά που γυάλιζε και ήθελα να το δω από κοντά.....
Ξαφνικά το φανελάκι μίκρυνε ....ωπ τι έγινε γιατί γιατί.....
Γητευτή τα φανελάκια μεγαλώνουν και μικραίνουν ρώτησε το δελφίνι ....
Όχι απάντησε ο Γητευτής ε αυτό πως το έκανε ....Χμμμ......
Τότε μέσα στην ησυχία ακούστηκε μια φωνή...απλά φοβήθηκα ,
είπε δειλά το φανελάκι....ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι ............
................Γητευτή μιλάειιι μιλάει μιλάει...Αν είναι δυνατόν...
Βρε δελφινάκι μου. βρε μωρό μου. όλα τα παράξενα συ τα βλέπεις......
σους είπε το δελφίνι άστο να μιλήσει....
Καλημέρα είπε το φανελάκι....Καθόμουν εδώ και αγνάντευα τη θάλασσα,
 μέχρι που είδα το δελφίνι και είπα να σηκώσω το μανίκι ψηλά για να με δει ....
χαχα σε είδα σε είδα είπε το δελφίνι .......
Ένιωθα μόνο μου και σας είδα παρέα μετά και είπα μήπως και θέλετε και μένα ....
Χμ σκέφτηκε ο Γητευτής......και δεν απάντησε....
Το δελφίνι τότε πετάχτηκε και είπε γιατί όχι.....
Αλλά πρέπει να σε μάθουμε πως θα έρθεις μαζί μας με ποιον θα πας,
 εγώ είμαι στο νερό και ο Γητευτής στην ξηρά ....
αν έρθεις μαζί μου θα είσαι πάντα μουλιασμένο και θα κρυώνεις ....
μα είσαι πολύ γλυκό δελφινάκι είπε το μεταξένιο.....
χιχιχιχιι ναι ναι το ξέρω....
Όση ώρα μιλούσα ο γητευτής παρακολουθούσε,
 πάντα με το άγρυπνο βλέμμα του την συζήτηση δεν μετείχε....
Λοιπόνννννν λεει το δελφινάκι αν έρθεις μαζί μου θα είσαι πάντα λούτσα αν πας με τον γητευτή θα είσαι πάντα στεγνό αλλά γεμάτο σκόνη και ο αέρας μπορεί και να σε σκίσει τα χρώματα από τον ήλιο θα ξεθωριάσουν...και....
Εκείνη την στιγμή μπαίνει στην μέση ο Γητευτής ....
Μεταξένιο που ξέρεις ότι το δελφινάκι είναι γλυκό....
Οπ ξαναμαζεύτηκε το φανελάκι ελααααα ελλλαα ..............
είπε το δελφίνι έλα μη φοβάσαι έτσι είναι πάντα αλλά μ';αγαπάει
 και θέλει να με προστατεύει δεν το κάνει από κακό .................
................είναι η πιο χρωματισμένη καρδιά που έχω γνωρίσει και η πιο καθάρια ψυχή.....
Με το πιο κοφτερό , σπινθηροβόλο και αληθινό βλέμμα που έχεις δει ποτέ....
Λοιπόν μη χάνουμε την κουβέντα μας λεει το δελφίνι ...
Πως φανελάκι μου μεταξένιο θα έρθεις ναι ναι θέλω αλλά πως με ποιον ...
Το φανελάκι σκέφτηκε σκέφτηκε χμμμ απάντησε οκ θα σου πω αύριο όχι σήμερα
πρέπει να το σκεφτώ γιατί θέλω και σένα πολύ δελφινάκι ...
να δω την θάλασσα αλλά και τον Γητευτή η γη πάντα δίνει ζωή και χαρά ....
Θα σας πωωω είπε και χάθηκε πάω .....
Έμεινε το δελφινάκι όλο απορία να κοιτά ένα φανελάκι μεταξένιο να χάνεται μέσα στην καλοκαιρινή αύρα......
Πάμε γητευτή αύριο πάλι εδώ .....
Την άλλη μέρα το πρωί το δελφίνι ήταν στο λιμανάκι που συναντιόντουσαν με τον Γητευτή, πιο νωρίς ...
Αντεεε πάμε σου λεω θέλω να δω .....Πω πω δελφίνι είσαι τόσο ανυπόμονο απάντησε ο Γητευτής...
Τι σου έμαθα εεε ? Το Δελφίνι στραβομουτσούνιασε και άρχισε να λεει ....
Ότι πρέπει να έχουμε υπομονή για να επιτύχουμε κάτι στην ζωή μας ....
ότι μόνο με υπομονή μπορούμε να υπερβούμε τα πάντα....
Ο Γητευτής προσπαθούσε να κρύψει το χαμόγελό του , σκεπτόμενος αχ πόσο θέλω να το ζουλήξω......
Άντε οκ τα είπα Γητευτή πάμε τώρα....
Καλά καλά καλά είπε ο Γητευτής που ποτέ μα ποτέ δεν χάλαγε χατίρι στο Δελφινάκι του....
Γιατί ήταν το δικό του δελφινάκι....Πάνε στο βράχο που είχαν βρει το μεταξένιο μα εκείνο δεν ήταν εκεί...
Το δελφίνι κατσούφιασε ..Δεν είναι είπε.....
Είδες που σου είπα με υπομονή δελφίνι απάντησε ο Γητευτής θα έρθει μα και συ τώρα τα θες όλα....κάτι μπορεί να έτυχε....Γητευτή ναι ναι τώρα τα θέλω όλα τώρα και σλαπτςςς να πάρε ένα μπουγέλο από θαλασσινό νερό απ την ουρά μου.....ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ κοίτα πως σε έκανα.... γέλαγε το δελφινάκι....
Ουπς μόλις είδε το βλέμμα του να σπινθηρίζει μαζεύτηκε στην γωνιά του....
και εκεί που ήταν έτοιμο να του κλαφτεί του γητευτή το δελφινάκι να μη το μαλώσει ακούγεται ένας θόρυβος ....
Κάτι ανάμεσα σε πέταγμα και γιου χουυυυυ......Γητευτή τι είναι αυτό?.....
κοιτάνε και οι δύο πότε στην θάλασσα πότε στην ξηρά τίποτα ...
Το πέταγμα όμως συνεχιζόταν και το γιουχου ακουγόταν ...
Ξαφνικά εεεε οππππππππππππ ήρθα και ρω ....ήταν το φανελάκι......
χαχαχααχαχ το μεταξένιο αλλά δεν ήταν μόνο του όχι ήταν με έναν ερωδιό μαζί......
Πω πω γίναμε πολλοί ναι ναι ναι φώναξε το δελφίνι .......Τελικά το σκέφτηκα πολύ αυτό που μου είπατε παιδιά
 είπε το μεταξένιο και είπα να φέρω και τον Ερωδιό μαζί μου .....
ξέρω ξέρω δεν ρώτησα αλλά ακούστε με και μετά αποφασίστε.....
Έτσι ο Γητευτής και το δελφίνι κάθησαν στην άκρη της θάλασσας
και περίμεναν να ακούσουν το Μεταξένιο να μιλάει ....Σκέφτηκα ότι οι φίλοι,
 δεν χωρίζουν ποτέ όμως ζούμε όλοι σε διαφορετικούς κόσμους....
Εσύ δελφίνι στο νερό , η Γητευτής στην ξηρά , εγώ παντού μπορώ.....
Σκέφτηκα λοιπόν ότι οι φίλοι μοιράζονται και εμπειρίες και σκέψεις
και συναισθήματα είπα λοιπόν πως θα γίνουν όλα αυτά όταν από τα στοιχεία της γης
μας λείπει ο αέρας και πως θα μπορώ εγώ να είμαι συνέχεια με τους φίλους μου χωρίς
 να πρέπει ή να μουλιάζω ή να ζεσταίνομαι.....Βρήκα την λύση και είπα
στον ερωδιό να με συντροφεύει ακριβώς δίπλα σας ......
Έτσι θα μπορούμε όλοι μαζί να περνάμε συνέχεια μαζί....Όλοι για έναν και ένας για όλους έλεγαν...
Ο Γητευτής που μέχρι εκείνη την στιγμή δεν μίλαγε είπε...
Μεταξένιο είναι πολύ νωρίς να τα λες αυτά ....το ξέρω είπε το μεταξένιο αλλά πάντα μια καλή αρχή δείχνει κάτι
......δείξε μου λίγο από την εμπιστοσύνη σου και θα δεις .......
Ο Γητευτής τότε είπε ...Μεταξένιο εγώ θέλω το δελφινάκι μου να χαμογελάει πάντα να είναι ευτυχισμένο και όταν αυτό γελάει εγώ παίρνω δύναμη για κείνο τα πάντα....Πες μου τι σκέφτηκες λοιπόν ....
Είμαστε τέσσερις εγώ μπορώ να σας πω από που ξεκίνησα και έγινα φανελάκι ,
σκέψεις αγωνίες εμπειρίες όλων αυτών που συνετέλεσαν για να γίνω εγώ ,πως νιώθω ,
τι μοναξιά μου και την δύναμη της γης , την αγάπη μιας γυναίκας που πέρασε από την ζωή μου
και πήρε το μετάξι και το έκανε φανελάκι, την απελπισία μου όταν την έχασα
 και έμεινε το τελευταίος κόμπος άδετος......εσύ δελφινάκι θα κοιτάς την θάλασσα
και μέσα απ το γαλάζιο θα ηρεμείς την άγρια ψυχή που έρχεται θα μας λες για τις φουρτούνες
 και ο γητευτής σου θα είναι πάντα εκεί να σε προστατεύει και να κραδαίνει
τις άγριες ψυχές που πάνε να μας πλησιάσουν , πρώτα για σένα και μετά αν θέλει και για μας.....
Ο ερωδιός από ψηλά θα μας μεταφέρει τα χαρμόσυνα νέα της γης με σφαιρικό μάτι ,
 το ουράνιο τόξο που έρχεται και την μετανάστευση των πουλιών για κλίματα ζεστά .....
γνωρίζοντας μας ότι ο χειμώνας έρχεται και το αγκάλιασμα πρέπει να γίνει πιο ζεστό .......
Έτσι λοιπόν σκέφτομαι να ξεκινήσουμε και που ξέρετε μπορεί στο τέλος να γίνουμε φίλοι καρδιακοί ....
μα και έτσι αν δεν γίνει θα έχουμε ζήσει όλοι μας από τις εμπειρίες μας και θα μιλάμε με πιο τρυφερές φωνές στους γύρω μας, ίσως έτσι να μαλάκωναν οι άνθρωποι και έβλεπαν ότι με τρυφερότητα και βουνά μετακινούνται ........
Ίσως έτσι άλλαζε το χρώμα του γκρι και γινόταν λευκό....αν πάλι όχι ....
Δεν πειράζει θα βλέπαμε εμείς ότι δεν είμαστε μόνοι .....Ετσι ξεκίνησε η μέρα τους .....
Ψηλά πέταγε ο ΕΡωδιός , το δελφίνι κολύμπαγε, η Γητευτής κάλπαζε στο υπέροχο άλογο του και το φανελάκι μια στον έναν μια στον άλλον....Τον μόνο που κούραζε λίγο ήταν τον ερωδιό που απλά χρησιμοποιούσε τα φτερά του για να το πηγαίνει μια στη ξηρά μια στο νερό.....
Ξαφνικά ΄Ερωδιός κάνει μια απότομη βουτιά και χάνεται...Το δελφίνι σάστισαι.....Ωπ που πήγε το πτηνό ρώτησε γελώντας.....Ο Γητευτής σπιρούνησε το άλογο και πήγε μπροστα λέγοντας ...δελφινάκι μη πας πουθενά και το εννοώ....
Καλά καλά είπε το δελφίνι και πήρε το μεταξένιο....έλα δω εσύ σήμερα μου κανες μούτρα ναααααααα πάρε και αυτή να πάρε και την άλλη και μια πάνω το φανελάκι μια μέσα στο νερό .....χαχαχαχα...
Η ώρα πέρναγε και ούτε ο Ερωδιός ούτε ο Γητευτής φαινόντουσαν πουθενά...έτσι φανελάκι και δελφινάκι είπανε
...εντάξει θα τα ακούσουμε αλλα δεν πειράζει....στο πέρασμα τους για να πάνε είδαν και τους δυο να κοιτάνε μια νεράιδα...πεσμένη στο έδαφος ...πω πω ... είπε το δελφίνι φανελακιιιιιιιιιιιιι κοίτα κοίτα μοιάζει με την τινκερ μπελ ναι ναι
φανελάκι κοίτα .....που που να κοιτάξω λέει το μεταξένιο ΄καλέ εκεί κοίτα μια νεράιδα η Τινκι ναι ναι
δεν την βλέπεις γιατί δεν λαμπυρίζει ....χμμ αναρωτίθηκε το δελφίνι
γιατί δεν λαμπυρίζει όλες οι νεράιδες φεγγοβολούν....
Μεταξένιο στο παραμύθι του πητερ πάν μόλις κάποιος έλεγε ότι
δεν πιστεύει στις νεράιδες κάποια πέθαινε....λες να είναι και εδώ το ίδιο...
μπα λέει το μεταξένιο....
Λοιπόν το αποφάσισα θα πάω να δω και ας με αγριοκοιτάξει ο Γητευτής ....θα κουνίσω την ουρά μου και θα του περάσει
Πάει κοντά αλλά δεν έβλεπε το δελφίν....πλησιάζει ακόμα πιο κοντα
περιμενεεε φωνάζει το μεταξένιο....άντε κουνήσου ανέβα πάνω μου δεν μπορεώ είμαι περίεργη
ωωωωωωωω ..............ωωωωωωωωωωωωωωω.......... τι όμορφη νεράιδα
είπε το δελφίνι ....αλλά τόσο άσπρη ......τόσο μελαγχολική.....Γητευτή θα πεθάνει?
Δελφίνι μου κανείς δεν πεθαίνει αν δεν το θελήσει.....κι αν γητευτή ? ....εμείς τι θα κάνουμε?
Δελφινακι μου δεν παλεύει αφέθηκε κουράστηκε, μας είπε ότι έψαχνε καιρό να βρει το νερό της
νεραιδοπηγής και δεν άντεξε.....
Μα που είναι Γητευτή μου το νερό αυτό.....είπε το δελφίνι ....το μεταξένιο είπε να την σκεπάσω εγώ να μη κρυώνει?
σουσσσ είπε το δελφίνι μη μιλας να δούμε που θα ΄βρούμε το νερό...καλά ντε είπε το μεταξένιο μη μου φωνάζεις
φοβάμαι και το ξέρεις ....καλά συγνώμη αποκρίθηκε το δελφινάκι δεν θα το ξανακάνω
στο υπόσχομαι , του είπε και του έδωσε ένα δελφινόφιλάκι ....
Δελφινάκι θα πάψεις να μιλάς για να σου πω που θα βρούμε τη νεραιδόπηγή....
το δελφίνι με ένα ένοχο ύφος σταμάτησε....
Ψυχή μου του καθενός μας η νεραιδόπηγή είναι εκεί που δεν υπάρχει λογική, δεν υπάρχει πρέπει, γιατί,
υπάρχει μόνο θέλω.......Θέλω να ζήσω,θέλω να αγαπηθώ, θέλω να υπάρχω και όχι να υφίσταμαι...
θέλω να μου φυσίξεις τον αέρα στα μάτια μου μπροστά και να δω την ζωή μας,
θέλω να νιώθω την αύρα της αγάπης σου,το θέλω γιατί το αξίζω...
το δελφίνι κοίταγε τον γητευτή όλο απορία.....καλά του είπε και τόσο δύσκολο είναι να το βρεις αυτό
Δελφίνι μου εσύ φοβάσαι το σκοτάδι έτσι δεν είναι? ναι έτσι είναι αλλα το ζω ....ναι ψυχή μου απάντησε
ο γητευτής αλλά ο κάθε ένας μας είναι μοναδικός ....
Ναι αλλα πρέπει να ζήσει η νεράιδα είναι τόσο όμορφη και αν όλες
πεθάνουν μετά πάει ην νεραιδοχώρα και μετά η γοργονοχώρα και μετά
όλα τα παιδιά θα κλαίνε και όλα θα αλλάξουν χρώμα και θα είναι σκούρα
και η βασίλισσα του χιονιού θα σκεπάσει τα πάντα με το λευκό μανδύα και ....΄
σουσσσ είπε ο Γητευτής όταν αρχίζεισ και μιλάς δεν σταματάς δελφίνι μου
Φανελακι πες κάτι και εσύ και σταμάτα να κοιτάς έτσι κάνε κάτι....
Εγώ δελφινάκι της μίλαω δεν βλέπεις , την σκέπασα να μη κρυώνει της είπα είμαι εδώ θα μεγαλώσω κι άλλο να σε ζεστάνω ,
ο Ερωδιός της κάνει σκιά με τα φτερά του για να μη τη χλωμιάσει ο ήλιος.....Γητευτή εσύ? ρώτησε το δελφίνι....
εγώ ψυχή μου απο μακρία θα διώξω τις άγριες ψυχές.....θα της ημερέψω ....εντάξει και γω εγώ τι θα κάνω αναρωτήθηκε
εσύ δελφίνι θα γελάς , θα κάνεις βουτιές ψηλά σηκώνοντας την θάλασσα ...
δυνατά όμως να φτιάξεις με το νερό βροχή και μέτά ένα ουράνιο τόξο να κάνουμε τσουλήθρα.......είπε το μεταξένιο....
θα δεις η νεράιδα θα ξυπνήσει γιατί η δύναμη του ενδιάφεροντος ξυπνάει κάθε ψυχή που
στεναχωριέται, χάνεται , η φιλιά δελφίνι μου όπου και αν είναι, ότι μορφή και αν έχει ζωντανεύει ακόμα
και το μαύρο για να το κάνει κόκκινο της ανατολής και όχι ροδί της δύσης."





1 σχόλιο:

  1. The Closest Casino to Washington - Mapyro
    The 창원 출장안마 closest casino to Washington is the Quil Ceda Casino, near 경기도 출장안마 the Capitol Hill. Located in 과천 출장안마 the heart of the 광양 출장샵 Potomac Mountains, this casino 춘천 출장샵 is an oasis that

    ΑπάντησηΔιαγραφή