"Ελεύθερη σκέψη που λέγεται γραφή"

                                                       

"Σαν τραγούδι το ξεκίνησε ο Χατζής. Eγινε επιτυχία, μα στο διάβα της ζωής ακόμα και αυτό το τραγούδι άλλαξε στίχο...λες και το παλιό φόρεμα, η σκονισμένη δαντέλα του, δεν έκανε εντύπωση πια , σωστά πως να κάνει εντύπωση κάτι που δεν υπάρχει παρά μόνο στα λόγια .

Σε λόγια που όταν ξεστομίζονται γίνεσαι γραφικώς, αλλά όταν δεν τα ομολογείς είσαι παρτάκιας....

Σπουδαίοι άνθρωποι αλλά η μοναξιά τους πατώνει

Γράφουν μιλούν στα κινητά

Για να μη νιώθουνε μόνοι

Μα εγώ έχω εμένα

Και συ εσένα

Τι ν αγαπήσεις και τι να πεις

Η ζωή άλλαζε, οι αξίες άλλαξαν και όλοι παραπονιούνται για την αλλαγή....που απαίτησαν, επέβαλλαν, επαναστάτησαν να γίνει και τώρα ζουν μέσα στην μοναξιά τους....

Μήνες σκέφτομαι τους στίχους αυτούς ...

μιλάμε στα κινητά για να μη νιώθουμε μόνοι, όχι, όχι, όχι δεν είναι αυτός ο λόγος, δεν είναι μόνο αυτός....

Πόσο αλλάξαμε......πόσο από ανοιχτές, άνοιτες παραλίες γίναμε βούρκοι κλάματος και εγωισμού ...που επειδή δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το βλέμμα του άλλου, προτιμάμε να τον ακούμε από το τηλέφωνο,

για να επιλέγουμε το τρόπο λήξης της κουβέντας.

Σαν να είναι κάτι παλιό το πετάμε, με ένα πάτημα ενός κουμπιού

και η ζωή συνεχίζεται, επαναστατώντας μέσα από ένα κινητό και μια μουρμούρα την ώρα της οδήγησης ....

Μιλάμε στα κινητά γιατί δεν έχουμε το χρόνο...... θα  πεις και γω τι θα απαντήσω ? θα γελάσω ...

Ομως αν σου έλεγα ότι μιλάμε στο κινητό γιατί απλά δεν αξίζει ο χρόνος μας να σπαταλιέται σε ανούσιες συναντήσεις?

γιατί άλλωστε να γίνεται, ακόμα και αυτό, αφού μπορούμε να είμαστε πραγματικά μόνοι μας αντί να το νιώθουμε μέσα σε κόσμο.....

Σπουδαίοι.........ναι είμαστε πολύ, γιατί αγοράζουμε, πουλάμε, αλλά μόνοι μας, 

μας ενοχλεί και όσο μας ενοχλεί το επιδιώκουμε..

Αλήθεια πόσο κοστίζει μια ώρα στο τίποτα μιας παραλίας με το βλέμμα στραμμένο στο δειλινό ?

Τίποτα ε?...... ναι σωστά τίποτα,.............σαν παλιό σινεμά που οι αράχνες είναι οι μόνοι κάτοικοι,

και τα μυρμήγκια οι μόνοι επισκέπτες σε ένα χώρο που κάποτε γεννούσε αγάπες, έρωτες , όνειρα και αναμνήσεις ....

Τώρα απλά όλα αυτά είναι ένα κακό όνειρο που επιλέξαμε να λέμε εφιάλτη με ηθοποιούς σε πρωταγωνιστικό ρόλο εμάς.....

Δεν θέλω να είμαι μόνος, δεν θέλω να νιώθω μόνος, δεν μπορώ να ζήσω μόνος,

όμως πως να το αλλάξω όταν ζω σε μια κοινωνία που επιλέγει την μοναξιά για να τρώει τα παιδιά της καλύτερα.

Ναι είμαι και γω μέρος, δεν φταιει εκείνη μόνο, είμαι μέρος της φταιω και γω ...

Τι κάνω εγώ για να αλλάξει ?

Τίποτα απλά κιοτεύω γράφοντας αυτά που δεν θέλω αυτά που με ενοχλούν αυτά που σαν ψείρες αυξάνονται.

Απλά γράφω  δεν κάνω τίποτα για να αλλάξω τα θέλω μου σε μπορώ .....

Γράφω γιατι μπορώ και είμαι ελεύθερη από εδώ, όσο μπορεί να είναι κανείς σε μια κοινωνία απρόσωπη, σε μια κοινωνία που μέρος, μικρό ,της και εγώ προτιμώ να κάνω την επανάστασή μου σε μια φιμωμένη εξουσία που λέγεται ΓΡΑΦΗ ."