"ΘΑ ΕΚΡΑΓΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ".....

Το καλύτερο κόσμημα που μπορεί να σου χαρίσει κάποιος, είναι το χαμόγελο στα χείλη σου..


Η ζωή χωρίς συναισθήματα θα ήταν άδεια, άχρωμη, τα συναισθήματα, μας ενεργοποιούν, μας προφυλάσσουν, μας προειδοποιούν, μας κάνουν χαρούμενους, διαμορφώνουν την προσωπικότητά μας, μας φέρνουν κοντά με άλλους ανθρώπους, βέβαια, δεν ξεχνάμε και την αρνητική τους πλευρά, έτσι είναι όμως η ζωή αν δεν είχε άσχημες στιγμές δεν θα εκτιμούσαμε τις θετικές. Άλλωστε, όπως έλεγε και ο Φρειδερίκος Νίτσε, ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό…
Αν και όταν νιώθουμε ένα συναίσθημα ξέρουμε απόλυτα τι νιώθουμε, όταν μας πουν να ορίσουμε ένα συναίσθημα ή να πούμε πως αισθανόμαστε την δεδομένη στιγμή που μας ρωτούν, δυσκολευόμαστε να απαντήσουμε. Η έκφραση των συναισθημάτων είναι συχνά δύσκολη, για διαφορετικούς λόγους κάθε φορά. Πολλές φορές, δυσκολευόμαστε να εκφράσουμε ένα συναίσθημα, άλλες φορές δεν θέλουμε να το εξωτερικεύσουμε και το κρατάμε μέσα μας, αφήνοντας το να διογκώνεται, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να κάνει μια μεγάλη έκρηξη. Επίσης, είναι συχνό φαινόμενο να παρερμηνεύουμε ένα συναίσθημα και να αντιδρούμε λανθασμένα και έπειτα όταν ηρεμήσουμε το επαναξιολογούμε και βλέπουμε την κατάσταση με «άλλο μάτι».


Τελικά ποιος είναι δυνατός, αυτός που κρατά μέσα του τα συναισθήματα του και αδύναμος αυτός που τα εκφράζει; Αυτή είναι μια διαστρέβλωση της πραγματικότητας, καθώς ο άνθρωπος που εκφράζει τα συναισθήματά του υποδηλώνει συνειδητότητα, γνώση του εαυτού του, ικανότητα να γνωρίζει τι αισθάνεται κάθε φορά και να το εκφράζει με τον κατάλληλο τρόπο.

Στα συναισθήματά μας δεν χρειάζεται να κάνουμε "εκπτώσεις"...είναι ένα δικό μας κομμάτι, που μας ακολουθεί..

Όσο διατηρούμε κουκουλωμένα τα βαθύτερα συναισθήματα μας, τόσο περισσότερο μοιάζουμε με τον άνθρωπο που προσπαθεί να περπατήσει ενώ το ένα του πόδι το σέρνει, είναι τραυματισμένο, πονάει. Προσπαθεί να μην του δίνει σημασία κι όλο αναρωτιέται τι φταίει και δεν μπορεί να προχωρήσει… Απλά, χρειάζεται να θεραπεύσει και το άλλο του πόδι. Ομολογουμένως, μια τέτοια θεραπεία μπορεί να είναι δύσκολο να την κάνουμε ολομόναχοι. Μπορεί να χρειαζόμαστε κάποιον συνοδοιπόρο. Κάποιον που να μπορεί να μας ακούσει ειλικρινά, να σταθεί δίπλα μας στα εμπόδια της διαδρομής, να μας υποστηρίξει στην αποκάλυψη των κουκουλωμένων κομματιών μας και στη δημιουργία νέων οριζόντων στη ζωή μας... 

Όταν λοιπόν υπάρχουν στιγμές που αισθάνεσαι πως το μυαλό σου θα εκραγεί από τις πολλές σκέψεις...Εκφράσου...