Ο ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ

Ο ενθουσιασμός......
Οταν ο ανθρωπος είναι ερωτευμένος, όλες οι σκέψεις του μπορούν να γίνουν πραγματοποιήσιμες...έτσι νομίζει...γιατί, ερωτευμένος και ενθουσιώδης....είναι ένα σύμπλεγμα μιας υπέρτατης υπερβολής....η χαρά που παίρνει απ αυτόν τον έρωτα, του δίνει "φτερά" στις όμορφες σκέψεις που κάνει....και όλα όσα κινούνται στο μυαλό του, είναι πεπεισμένος πως μπορεί να τα πράξει...έτσι λοιπόν, τα λόγια βγαίνουν μέσα απ την καρδιά, γιατί το συναίσθημα που νιώθει είναι χαρούμενο...συνεπώς, όλα μπορούν κάτω από τέτοια αύρα, να γίνουν πραγματοποιήσιμα...
Η αλήθεια είναι, πως λίγα πράγματα μπορούν να πραγματοιποιηθούν, γιατί λίγα είναι και τα βατά της υπόθεσης...Γιατί με το πέρασμα του χρόνου, ο άνθρωπος συνειδητοποεί την πραγματικότητα και το κατά πόσο κάποια απ τα πράγματα που σκέφτηκε , είναι ικανά να τα πραγματοποιήσει....οι περισσότερες λέξεις τελικά, δεν γίνονται πράξεις...
Αυτή η περίοδος του συναισθήματος, είναι όμορφη και συναρπαστική...
Το καλύτερο θα ήταν να γνωρίζουμε όλοι πως ο ενθουσιασμός είναι ένα συναίσθημα μικρής περιόδου και "εξανεμίζεται" γρήγορα..

Από τα ψηλά στα χαμηλά και από τα πολλά στα λίγα... Τα έλεγα πριν μερικές μέρες, χωρίς να θέλω να τα πιστέψω, προσπαθώντας να με κρατήσω προσγειωμένη... δεν τα κατάφερνα όμως και πολύ καλά...

Είναι αυτή η φάση του ενθουσιασμού που σε κάνει να πετάς στα σύννεφα χωρίς να υπάρχει στην ουσία κάποιος ιδιαίτερος λόγος.. Αναλύεις συνέχεια κάθε κίνηση και χαίρεσαι με πράγματα που είναι χαζά και ανούσια, σα να ψάχνεις πάντα κάτι για να κρατηθείς και να πιέσεις τον εαυτό σου να αρχίσει να νιώθει πάλι, όπως το πουλάκι που δειλά δειλά σπάει το αβγό του για να βγει και να ξεκινήσει τη ζωή του... μόνο που εσύ το έχεις ήδη ζήσει αυτό, απογοητεύτηκες και ξανακλείστηκες μέσα στο αβγό σου... Εκεί λοιπόν που λες "ναι, ήρθε η ώρα να ξεμυτήσω", εκεί είναι που καταλαβαίνεις πόσο μεγάλο λάθος παραλίγο να κάνεις και προσπαθείς να επιδιορθώσεις το τσόφλι που έχει ραγίσει..

Ο έρωτας είναι τυφλός. Αυτό, τουλάχιστον, πιστεύουν όσοι έχουν πέσει θύματα του φτερωτού στρουμπουλού μωρού που πετάει βελάκια στις καρδιές των ανθρώπων, τις περισσότερες φορές χωρίς να το καλοσκεφτεί. Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Ο ερωτοχτυπημένος είναι περισσότερο ένας άνθρωπος με… συναισθηματική μυωπία. Δεν μπορεί να δει μακριά, γι’ αυτό δίνει προσοχή σε όλες τις λεπτομέρειες που βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής. Βλέπει μπροστά του το δέντρο και αγνοεί παντελώς το τεράστιο δάσος που βρίσκεται από πίσω. Τις περισσότερες φορές χρειάζεται γυαλιά –ή φακούς επαφής για να μη χαλάσει και το ίματζ του- προκειμένου να δει την απομακρυσμένη αλήθεια. Αυτή δεν είναι άλλη από τις πραγματικές συνήθειες του συντρόφου, τις συμπεριφορές σε διαφορετικές περιστάσεις, τις σκέψεις, τα βαθύτερα συναισθήματα, ακόμα και τις αξίες που έχει στη ζωή του .

Αυτό που είναι ολοφάνερο στους άλλους, δεν είναι πάντα ορατό στους ανθρώπους που βιώνουν τη νέα και γεμάτη ενθουσιασμό σχέση. Τα γυαλιά λοιπόν που χρειαζόμαστε σε τέτοιες περιπτώσεις ονομάζονται «προσοχή» και «συνείδηση». Προσοχή, κυρίως για να δώσουμε σημασία σε σημάδια απιστίας, ζήλιας, καταπίεσης, ακόμα και επιθετικότητας ή ναρκισσισμού. Η συνείδηση από την άλλη χρειάζεται για να μας οδηγήσει σε σωστές αποφάσεις και πρώτα απ’ όλα στο σωστό «οφθαλμίατρο», αφού καταλάβουμε πόσο «άλλος» είναι αυτός ο άλλος.

Κάποιες φορές χρειάζεται ακόμα και τηλεσκόπιο, προκειμένου να δούμε πιο μακριά και από τα αστέρια τι πραγματικά είναι ο άλλος άνθρωπος, κι ας μην θέλουμε να το παραδεχτούμε. Αν λοιπόν βλέπετε δυσλειτουργίες στη σχέση σας που πηγάζουν από τις κρυμμένες… αρετές των συντρόφων σας, δεν έχετε παρά να βάλετε τα σωστά γυαλιά και να δείτε τα πράγματα με …άλλο μάτι.